By: FUGI
Pauna: Hindi po talaga ako manunulat, naimpluwensyahan lang po ako nang mga magagandang kwento na nakapost sa site na ito na talaga namang naging bahagi na ng ating kaisipan na habang binabasa natin ang istorya mapa based sa totoong pangyayari sa buhay o likhang isip lang ng mga magagaling na author, hinihiling natin na SANA MANGYARI RIN SA ATIN ANG GANUN, na SANA TOTOONG MAY HAPPY ENDING at SANA AKO, IKAW, TAYO ang BIDA sa mga LIKHA nila.
Pauna: Hindi po talaga ako manunulat, naimpluwensyahan lang po ako nang mga magagandang kwento na nakapost sa site na ito na talaga namang naging bahagi na ng ating kaisipan na habang binabasa natin ang istorya mapa based sa totoong pangyayari sa buhay o likhang isip lang ng mga magagaling na author, hinihiling natin na SANA MANGYARI RIN SA ATIN ANG GANUN, na SANA TOTOONG MAY HAPPY ENDING at SANA AKO, IKAW, TAYO ang BIDA sa mga LIKHA nila.
Kaya naman ginusto ko na makagawa ng kwentong AKO naman ang BIDA, nasa po ay magustuhan nyo ang aking likha.
Disclaimer: ang istoryang ito ay 50% totoo at 50% likhang isip lang (50-50 ba talaga?), 40% ang totoo at 60% ang gawa gawaan lang (weh?) sige na 30% true to life at ang natitira ay imbento (yung totoo??) oo na sige na 10% lang ang purong totoo at 90% ang likha ng aking imahinasyon, kainis kumukontra pa kwento ko naman to ah! (hahahahaha).
Ian: masyado naman agad kayong close ni anthony ha! At magkasama pa pala kayo kahapon sa mall at alam na rin niya kung saan ka nakatira (at sunod- sunod niyang bulong sa akin na may bahid pag-iimbestiga) (selos ba yan? SANA! Assumero hahahahaha pero nakakakilig naman di ba di ba?? Hehe)
Hindi agad ako nakatugon sa kanya, parang nawala ako sa realidad sa mga sandali na iyon. Ang nararamdaman ko lang ay nag-iba ang pattern ng shakra sa katawan ko (Yes! naisingit ko na naman ang anime addiction ko. Hehehe), parang lahat nang mga involuntary mascles ko sa katawan ay bumilis kesa normal lalong lalo na ang aking cardiac muscle, na naging dahilan para mabilisan mai-pump lahat ng dugo sa pulmonary at systemic circulations ko (hahaha masyado na bang technical sa terms?? Hehehe hindi naman;]
Hoy! Sabay alog sa akin ian gamit ang braso niyang nakaakbay sa akin na nagpabalik sa aking diwa
Ah!. Eh.. a...ano... ano nga...ng tinatanong mo?? Nauutal kong tanong sa kanya
Bakit masyado na ata kayong malapit sa isat isa ni anthony na iyon? Kelan pa ba kayo magkakilala? Ang pag-uulit ni ian sa kanyang tanong na nasa normal na boses pero may himig pag-uusisa
At kinuwento ko nga sa kanya simula kung paano nakami nagtagpo ni anthony kahapon hanggang sa sinamahan niya ako sa mall, kung paano niya nalaman na meron pala akong hidden talent 9na ayaw ko sana ilabas kasi kasi pumasok sa isip ko si ian,, hehehe) at ang paghatid nito sa kanto papunta sa amin at higit sa lahat ay ang paglilinaw na hindi alam ni anthony ang bahay ko kundi yung kanto lang papunta doon
Ian: kahapon lang pero ganoon na agad kayo kaclose? (may kakaibang himig sa tanong niya pero hindi ko na lang inansin)
Ako: paano mabait naman kasi siya (pagrarason ko at hindi na nga umimik pa si ian)
Nang makapunta na kami kung saan nakapark si drey ay iniabot ko kay ian ang helmet at sumakay na ako at pinaandar ang makina pagkatapos ay sumakay na rin siya. Nang makalayo na kami sa campus
