Andito na naman po ang inyong
lingkod. Salamat po sa walang sawang pagbabasa ng aking akda. Nakakataba
po ng puso ang inyong pagkokomento.Salamat po sa mga tumatangkilik ng aking kwento. Nalalapit na po ang pagtatapos ng aking akda. 5 chapter na lang po ito. At simula ngayon ay magkakaroon na ng countdown. Eto na po ang susunod. Enjoy!
*****************************************************************************************************
Pumasok ang bisita pagkakatok nito sa pintuan ng kuwarto ni EJ. Nagtaka si JM kung sino ang babaeng pumasok sa kuwarto ni EJ. Ng makita ni EJ ay natuwa siya pero saglit lang kasi may kasama pala ito lalaki at magkahawak kamay pa sila.
"Debbie?"Ang sabi ni EJ.
"Hi EJ, kamusta ka na?"Ang sabi ni Debbie sa kanya.
"Ok naman..kagigising ko lang kaninang madaling umaga. Upo muna kayo diyan."Ang yaya ni EJ sa mga bisita niya.
"Nagdala pala kami ng pagkain.Mga prutas."Ang sabi ni Debbie. Kinuha naman ito ni JM sa lalaki at nilagay sa tabi ni EJ. May side table kasi sa bandang kanan ni EJ.
"Uhmm..EJ si Nestor..Fiance ko!"Ang sabi ni EJ.
"Hi Nice to meet you!"Ang sabi ni EJ sa lalaki. Tumayo naman ito at nakipagkamay kay EJ.
"Nestor pre.Nice to meet you din!"Ang malugod na bati din ng lalaki kay EJ.
"Uhmm Debbie meet my bestfriend JM and my mom."Ang pakilala niya sa kasama niya dun sa mga bisita niya.
"Nice to meet you tita.JM"Ang bati ni Debbie.Ganundin si Nestor.
"EJ baka nakakaistorbo kami siguro iwan ka muna namin ni JM punta muna kami sa labas. Para naman makapag usap kayo."Ang sabi ng Mama niya at sinabay na si JM na lumabas ng kuwarto niya.
"Paano mo nalaman na ako ang naaksidente."Ang tanong ni EJ kay Debbie.
"Nestor told me..kilala ka niya eversince."Ang sabi ni Debbie.
"Popular kasi ikaw pre sa school bago pa kumalat yung tsismis about dun sa break up niyo ni Debbie."Ang sabat ng Fiance nito.
"Ah ganun ba..nakakahiya naman sa iyo."Ang sabi ni EJ.Namula siya dun kasi nga kalat pala ang tsismis ng break up nila ni Debbie sa dati niyang school.
"Uhmm sorry if i say those words.Hindi ko intention.I'm sorry."Ang sabi ng Fiance ni Debbie.
"It's ok..it's also my fault naman eh.Saka ok na rin at least napatawad na ako ni Debbie. Wala na iyon sa akin.Time to move on na rin."Ang masayang sabi ni EJ.
"Buti naman at okay na. Nag alala kasi ako ng mabalitaan ko ang aksidente."Ang sabi ni Debbie.
"Yeah ok na rin kahit paano. Kumain na ba kayo? Baka nagugutom na kayo.Ipabibili ko kayo ng makakain."Ang aya ni EJ.
"Naku hindi na EJ.Kasi hindi na rin kami magtatagal. Saka kakain pa kami sa labas ni Nestor. Kaya salamat na lang sa paanyaya."Ang sabi ni Debbie.
"Ok."Ang nasabi ni EJ.
Nagkuwentuhan pa ang tatlo.Nagtagal din iyon ng 15 minutes bago nagpaalam sina Debbie at Nestor.
"EJ una na kami.Pagaling ka ha. Pag may time bisitahin ka namin. At sayang lang kasi hindi ka makakadalo sa kasal namin tom."Ang sabi ni Debbie.
"Oo nga eh.Sensya na ha hindi ako makakadalo sa kasal niyo.Saka pag may time na umuwi sa Pampanga ay dadalaw ako sa inyong dalawa.And best wishes pala.Antayin mo nalang ang regalo ko sa inyo.Ipapahatid ko sa tita ko pag dumalaw sila sa akin."Ang sabi ni EJ.
"Naku wag ka ng mag abala pa. "Ang nahihiya sabi ni Debbie.
"Naku ok lang yun.At wag ka ng mahiya pa kasi at least kahit doon man lang sa regalo ko ay naipadama ko ang presensya ko."Ang sabi ni EJ.
"Ikaw bahala.Sige una na kami."Ang paalam ulit ni Debbie.
"Una na kami pre.Pagaling ka."Sabi ni Nestor.
"Salamat sa inyo.At Debbie pwede ka bang makausap mag isa?"Ang Paalam ni EJ.Tumango naman si Nestor tanda ng pag sang ayon niya sa hiling ni EJ.Nauna na siyang lumabas.
"Salamat sa lahat at pasensya na sa nagawa ko. And masaya ako at least nakita ko okay ka na at masaya sa piling ni Nestor. Salamat."Ang madamdaming sabi ni EJ.Niyakap naman siya ni Debbie.
"Walang anuman iyon.Saka matagal na kitang napatawad at ako nga ang dapat ang magpasalamat sa iyo. Kasi ang laki ng naitulong mo sa akin para maging matatag ako sa buhay ko. Sige una na kami.Hindi pa kasi kami kumakain eh."Ang pamaalam ni Debbie.
"Ok paalam din. Best wishes ulit sa inyo."Ang paalam ni EJ.
Umalis na nga sina Debbie at Nestor ng hospital.Nagpaalam din sila sa Mama ni EJ at kay JM ng makita nila ito sa labas.Napakagaan na ng pakiramdam ni EJ kasi at least nakita niyang masaya ang kanyang Ex at napatawad na siya talaga ng tuluyan. Sana siya rin maging masaya. Nasa ganoong sitwasyon siya ng biglang pumasok sina JM at ang Mama niya.
"Sino sila anak?Ang bungad ng Mama ni EJ pagkapasok na pagkapasok nito sa kuwarto.
"Ah sila ba?"Ang sabi ni EJ.Tumango ang Mama niya.
"Si Debbie yung Ex ko yung kinuwento ko sa iyo dati Ma."Ang sabi ni EJ
"Oh kamusta na raw siya? Buti naman nakahanap siya ng kapalit mo at iyun bang kasama niyang lalaki ay Fiance ba niya tama ba?"Ang tanong ng Mama niya.
"Yup..saka napatawad na rin niya ako.At least gumaan na ang pakiramdam ko."Ang sabi ni EJ.Nakangiti ito tanda na natutuwa siya sa nangyayari sa buhay niya.
"Sana ikaw din..sana mapatawad mo na si Natasha gaya ng pagpapatawad sa iyo ni Debbie."Ang makahulugang sabi ng Mama niya. Hindi siya sumagot bagkus ay ngumiti na lang siya ng pilit.
"Anyway anak.Alis muna ako kasi may aasikasuhin pa ako.JM ikaw muna ang bahala dito darating na rin naman mamaya si Manang Flor para siya naman ang magbantay kay EJ."Ang sabi ng Mama ni EJ.
"Sige po tita..Ako na po ang bahala dito."Ang sabi ni JM.
"Ingat ka Ma."Ang paalam ni EJ sa pag alis ng Mama niya.
Saglit na katahimikan ang bumalot sa kuwarto ni EJ. Lumapit si JM sa kama ni EJ para kausapin siya.
"Tol i know wala ako sa posisyon pero mahal na mahal ka ni Natasha.Alam ko iyon dahil lagi kaming magkasama.Sana patawarin mo na siya sa nagawa niya. Hinding hindi ka niya ipagpapalit kahit kanino."Ang pangungumbinsi ni JM kay EJ.
"Nagugutom ako. Pakibalataan naman ako ng mansanas na bigay ni Debbie.Oh please!"Ang pag iiba ng usapan ni EJ.Halatang umiiwas na sagutin ang tanong ni JM.Nauunawan naman ito ni JM kaya ginawa na lang nito ang utos ni EJ.
Makalipas ang ilang minuto ay dumating na rin si Manang Flor at iyon din ang hudyat na kailangang pumasok na ni JM sa hospital kaya nagpalit na ito ng damit sa CR at umalis para magtrabaho na.Natulog naman si EJ pagkaalis ni JM.
Makaarang ang ilang oras ay hindi nila namalayan ang dumating na bisita ni EJ.Nakatulog din kasi si Manang Flor sa kababantay kay EJ. Naupo sa tabi nito ang bisita.At hinawakan ang kamay niya.
"EJ.pasensya ka na ha..kailangan ko lang lumayo para hanapin ang sarili ko. Pero nandito ako ngayon parang tingnan ka at alagaan iyon nga lang hindi rin ako magtatagal dahil may gagawin pa ako. Pero pag nasiguro ko ng maayos ka na saka na ako ulit aalis pero babalik din ako pag naayos ko na ang buhay ko. Mahal na mahal kita mahal kong kapatid."Ang sabi ng bisita. Umiyak ito sa nakitang lagay ni EJ.Nakabenda pa kasi ang ulo nito at ang leeg niya ay may supporta dala nga ng malakas ng pagkakabangga sa kanya.
Nagising naman si EJ sa pagpatak ng luha ng kapatid. Ng mapagtanto niya na kilala niya ang may hawak hawak sa kamay niya ay bigla itong umiyak.
"Ku..kuyaaaaa..."Ang naiiyak na sabi ni EJ. Ng makita ang Kuya Athan niya.Niyakap
"Sshhh..tahan na..baka magising si Manang Flor."Ang pagpapakalma ni Athan sa kapatid.Tumahan naman kahit papaano pero umiiyak pa rin siya pero mahina lang.
"Kuya saan ka ba nanggaling?Alam mong alalang alala na kami ni Mama sa iyo. Akala namin kung napaano ka. Kuya wag mo na kaming iwanan please."Ang parang batang sabi ni EJ sa Kuya niya. Sabik na sabik ito sa Kuya niya. Namiss niya ito ng sobra.
"Patawarin mo ako EJ. Pero kelangan kong gawin ito. Para sa sarili ko. Hinahanap ko pa rin ang sarili ko.Kasi hindi ko alam kung anong gagawin ko. Masyado pang magulo ang utak ko. Nahihirapan ako sa sitwasyon ko. Pinili kong magpakalayo layo sa inyo. Para doon ko malaman kung anong dapat kong gawin. Pero hindi pa ako handa. Nabalitaan ko lang itong aksidente mo kaya ako pumunta dito. Pero hayaan mo oras na okay na ang lahat ay babalikan ko kayo ni Mama. Pero sa ngayon magpapakalayo layo muna ako sa inyo."Ang mahabang paliwanag ng Kuya niya.
Naiintindihan naman ito ni EJ. Nagbonding muna ang magkapatid.Umabot din iyon ng isang oras. Bago nagpaalam si Athan kay EJ. Pero sisiguruhin naman niya na makakadalaw ito sa kanya iyon nga lang patago para walang makakita sa kanya.
Pero ng palabas na si Athan ay biglang niyang nasalubong si Eric dadalaw kasi siya kay EJ at para na rin makibalita kay Athan pero hindi na siya nakaiwas pa dito. Kinausap niya ito ng masinsinan sa isang lugar kung saan silang dalawa lang ang tao.
Pero ng palabas na si Athan ay biglang niyang nasalubong si Eric dadalaw kasi siya kay EJ at para na rin makibalita kay Athan pero hindi na siya nakaiwas pa dito. Kinausap niya ito ng masinsinan sa isang lugar kung saan silang dalawa lang ang tao.
"Bumalik ka na pala!Kelan pa? Hindi ko man lang nabalitaan.Saan ka ba galing?"Ang sunod sunod ni Eric.
"Ngayon lang ako bumalik.Si EJ at ikaw palang ang nakakaalam.Hindi pa oras para malaman mo pero pag okay na ang lahat malalaman niyo rin"Ang sagot ni Athan.
"Wag mo ng pahirapan pa ang sarili mo Athan.Hindi mo kailangan magpakalayo layo. Alam ko pagbumalik ka tapos na ang lahat sa atin. Tinapos ng nung hindi na ako nagpakita ng magpapakasal sana tayo. Mahal ka ni Jessica. Mas pipiliin ko mapunta ka sa kanya kesa sa iba. Saka wag na nating pahirapan pa ang mga sarili natin."Ang maluha luhang sabi ni Eric. Masakit man ang katotohan pero siya na ang tumapos ng ipinaglalaban niya.
"Eric..salamat sa pagmamahal mo. Pero hindi ko pa alam kung makakaya ko.Hindi ko rin alam ang sagot.Kaya wag mo muna akong bitawan."Ang sabi ni Athan.
"No hindi kita bibitawan...nasabi ko rin naman sa iyo na tapos na tayo matagal na.Kaya wala naman tayong pinanghahawakan eh.Mahal pa rin kita at kahit kailan hindi magbabago iyon.Ikaw lang ang lalaking minahal ko ng buong buhay ko at hindi na mababago iyon. Tama na magkanya kanya na tayo. Ito ang makakabuti para sa lahat"Ang lumuluhang sabi ni Eric. Hindi na niya napigilan ang pag agos ng luha niya.
"Salamat..salamat Eric.Mahal din kita."Ang naluluha na ring sabi ni Athan.Hindi na niya alam pa ang sasabihin pa kay Eric. Masakit kasi dito pa humantong ang lahat pero alam niyang tama si Eric matagal ng tapos ang sa kanila Siguro kailangan lang nilang mag-usap ng masinsinan ni Eric na nangyari naman.
Ngayon tama ang desisyon niya si Jessica ang piliin hindi dahil ito ang tama dahil ito ang tinitibok na ng puso niya.In fact nung lumayo siya napagtanto niya na si Jessica nga talaga ang para sa kanya. Hindi niya lang ito marealized noon pero ngayon alam na niya na si Jessica nga ang katuparan ng kanyang mga pangarap at ang magiging karamay niya sa hirap at ginhawa.
"I guess this is it.Time to say Goodbye."Ang masayang sabi ni Eric.Sabay talikod at lalakad na sana siya ng hawakan siya ni Athan at pinaharap saka siniil ng hallik. Halik ng pagmamahal na natapos. Halik na babaunin nilang hanggang kamatayan nila.
Humiwalay na si Eric sa halikan at tuluyan ng umalis sa lugar kung saan nag usap ang dalawa. Palabas na si Athan ng hospital ng hindi niya inaasahan na magkikita sila ni Jessica. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Nakita rin siya ni Jessica at dali daling siyang pinuntahan at siniil ng halik. Gumanti rin siya dito.
"I miss you!"Ang umiiyak na sabi ni Jessica matapos bumitaw sa halik nila ni Athan.
"Ako rin!"Ang sabi ni Athan.
"San ka ba nanggaling? Pinag aalala mo ako."Ang naiiyak na sabi ni Jessica. Niyakap naman siya ni Athan ng mahigpit.
"Sa malayo..hinanap ang sarili. Pero natagpuan ko na ang sarili ko at heto kasama ko na ang magiging karamay ko sa hirap at ginhawa."Ang sabi ni Athan.
"Ang daya daya mo talaga..hindi mo ako sinagot."Ang nagtatampong sabi ni Jessica. Sinusuntok nito ang dibdib ni Athan. Natatawa naman si Athan kasi mukhang hindi siya naintindihan ni Jessica. Hanggang sa tumahimik sila at tinanggal ni Jessica ang yakap ni Athan na pinagtaka naman ng huli.
"Oo..hindi na ako lalayo sa iyo.Ako ang magiging karamay mo sa kahit na anong pagsubok ang dumaan sa buhay mo."Ang naluluhang sabi ni Jessica. Niyakap ulit siya ni Athan saka siniil ng halik.Akala niya ay hindi siya naintindihan ni Jessica biro lang pala sa kanya iyon ng huli.
Nag usap sila ng masinsinan ni Jessica at nangakong babalikan ni Athan si Jessica matapos ang isang taon. Nasa ibang lugar siya na hindi pwedeng sabihin pa. Pag ok na ang lahat ay saka niya sasabihin ang lahat lahat. Ang importante ay nasabi na niya sa sarili niya na si Jessica ang pinili niya kaysa kay Eric.
Matapos na magpaalaman sa isa't isa ay umalis na si Athan pabalik kung sa kanyang tinutuluyan pansamantala. Pinangako naman niya na dadalawin niya si EJ at Jessica bago pumunta dun sa lugar kung saan siya nagtatago.
Lumipas ang 3 araw ay naging mabuti naman ang pakiramdam ni EJ kahit papaano. Bumibisita pa rin si Natasha kay EJ yun nga lang pag tulog na ito.Kasi ayaw na ayaw siya makita ni EJ baka ipagtabuyan siya nito. Masakit man pero iyon ang ginawa niya. Patago tago kung bumisita.
Isang araw ay bumisita si DM sa hospital may dala dala itong pagkain. Kakatok sana siya ng biglang bumukas ang kwarto ni EJ. Nagulat siya ng bumungad sa kanya si JM.
"Anong ginagawa mo dito?"Ang seryosong sabi ni JM.
"Bibisitahin ko sana si EJ."Ang nahihiyang sabi ni DM.
"Matapos ang ginawa mo kay EJ may mukha ka pa palang ihaharap. Nakakatawa ka."Ang sarkasitikong sabi ni JM.
"JM alam kong malaki ang kasalanan ko kaya nga nandito ako para humingi ng kapatawaran sa nagawa ko.Sana pagbigyan mo naman ako."Ang nagmamakawang sabi ni DM.
"Tarantado ka pala eh. Anong akala mo? Ganon lang iyon kadali. Umalis ka na rito hindi makakabuti ang pagpunta mo dito para sa kalagayan ni EJ."Ang pagtataboy ni JM kay DM. Hinawakan niya ito sa braso para paalisin. Ngunit nagpupumilit si DM na pumasok.
"Umalis ka na please..wag mo akong hayaang ipakaladkad kita sa guwardiya ng hospital para lang umalis ka."Ang galit na galit na sabi ni JM kay DM. Wala ng nagawa pa si DM kundi ang umalis at iniwan na lang niya ang dala nito sa sahig.
Kinuha naman ito ni JM at pinasok sa loob. Nilapag sa tabi ng kama ni EJ.
"Kanino galing yan?"Ang tanong ni EJ ng makitang may dala prutas ng basket si JM.
"Ma nagpapabigay lang.Secret admirer mo."Ang alibi ni JM.
"Wag mo na akong lokohin pa.Rinig na rinig ko ang pagtatalo niyo ni DM sa labas. Sa kanya galing yan tama ba?"Ang seryosong sabi ni EJ.Nanlaki naman ang mata ni JM.
"Ah eh.."Ang naputol na sabi ni JM ng biglang sumabat si EJ.
"Salamat ha..hindi pa ako handang makita siya eh.Buti na lang andyan ka."Ang sabi ni EJ.
"Wala yun..ano pa at naging bestfriend kita."Ang masayang sabi ni JM.Nagtawan naman sila.
Hindi nila alam na nakikinig si DM sa kanila. Nasaktan siya sa narinig gustuhin man niya kausapin si EJ siguro ay hindi pa panahon.Kaya lumabas siya sa kuwarto ni EJ ng hindi lumilikha ng ingay.
Dumaan ang New Year at sa hospital pa rin silang nagdiwang hindi pa rin pinapayagan si EJ na makalabas.Bali 2 araw pa raw bago siya makalabas gawa ng iba't ibang test na ginagawa sa kanya.At pagnakita na wala na talagang problema ay pwede na siyang lumabas.
Nangyari naman iyon pagkatapos ng 2 araw.Iyon nga lang ay may saklay pa ito. Napilay ang paa niya at ang buto niya sa likod. Kaya may supporter siya sa likod. Hindi rin siya pinayagan ng Mama niya ng magtrabaho para na rin maasikaso ang rehabilitasyon ng mga napilay na bahagi ng katawan niya.Habang si Athan naman ay bumalik na sa kung saan siya nagtatago ng makitang okay na ang kondisyon ni EJ pero nangakong babalik pagkatapos ng isang taon.
Araw araw ay dumadalaw si Natasha sa bahay ni EJ ngunit hindi siya kinakausap nito. Habang si DM naman ay panay ang padala ng kung ano ano.Nagtataka naman si EJ kung kanino galing ang mga iyon pero natutuwa siya sa mga pinapadala sa kanya. May laruan,may pagkain, at ang nakakatawa nga ay may stuff toy at flower na binibigay sa kanya. Pero kahit ganoon ay kinukuha niya ito at dinidisplay sa kuwarto niya.Mukha pambabae na tuloy ang kuwarto ni EJ.
Lumipas ang 3 buwan at naging maayos na ang lagay ni EJ. Buti na lang ay pinayagan siya na bumalik ng hospital sapagkat may isang bakante slot ang natira dala ng may umalis na naman para mangibang bansa.
Sadyang mapaglaro ang tadhana sapagakat sa trabaho ay magkakasama silang lima. Kahit may hindi pagkakaunawaan sina Natasha,DM at EJ ay hindi naman naapektuhan ang trabaho nila.Yun nga lang ay pag kumakain na ay hindi sumasama si DM lagi itong mag isa. Si EJ at Natasha ay salit salitan silang kasama nina AJ at JM.Hindi kasi pwedeng magsabay si EJ at Natasha dahil ayaw pa ng una.
Hindi naman nawawalan ng pag asa si Natasha. Sinusuyo niya si EJ sa pamamagitan ng pagdadala ng pagkain dito araw araw. Ngunit si EJ ay tinatapon lamang iyon. Sa tuwing nakikita iyon ni Natasha ay naiiyak siya.Napapansin naman ito ni EJ pero para sa kanya ay wala ng halaga pa iyon. Tapos na talaga sila. Tinuldukan na niya.
Isang araw ay hindi niya sinasadyang marinig ang usapan ni AJ at Natasha. Nagtago siya ng hindi siya mapansin ng mga ito.
"Ayoko na AJ.Suko na ako. Ilang buwan na na ganito sa akin si EJ. Siguro nga hindi na niya ako mahal. Tama na siguro ito.Ito siguro ang kaparusahan ko sa pang iiwan sa kanya ng mga araw na kelangan niya ng karamay.Ang sakit sakit AJ. Pero hindi ko na talaga kaya ang ginagawa ni EJ sa akin. Kaya desidido na akong lumayo sa kanya. At tuluyan na siyang kalimutan."Ang naiiyak na sabi ni Natasha. Niyakap naman siya ni AJ.
Naawa si EJ sa kalagayan ni Natasha.Alam niya sa sarili niya na mahal na mahal siya ni Natasha pero siya binabalewala lang niya ito. Nasasaktan din siya pero hindi niya pa kaya ang kausapin si Natasha. Sobra siyang nasaktan sa mga nangyari.
At iyon na nga ang nangyari. Hindi na nga siya kinukulit ni Natasha pero nakikita at naririnig niyang umiiyak ito.Nasasaktan siya pero mas lamang ang pride niya kaya hindi niya mapatawad si Natasha.
Isang araw ay naabutan niyang nag abot ito ng papel sa head nurse nila. Ng matapos kausapin ni Natasha ang head nurse ay umalis ito ng umiiyak.Tinanong nito ang head nurse pagkaalis na pagkaalis ni Natasha.
"Mam anong po yung binigay ni Natasha sa iyo?"Ang sabi ni EJ. Kinakabahan siya baka tama ang hinala niya.
"Ah ito ba? Basahin mo..kahit ako nagulat sa desisyon niya."Ang sabi ng head nurse niya at binigay ang papel kay EJ na binigay sa kanya ni Natasha.
Nanlumo siya sa nilalaman ng papel na binigay ni Natasha. Hindi niya malaman ang gagawin. May kung anong pumasok sa kanya at naisipan niyang buksan ang bag niya.Nakita niya ang isang regalo at isang sulat galing kay Natasha. Binasa niya ito at lalo siyang nanlumo at napaupo sa upuan dahil sa nabasa.
"Eric..salamat sa pagmamahal mo. Pero hindi ko pa alam kung makakaya ko.Hindi ko rin alam ang sagot.Kaya wag mo muna akong bitawan."Ang sabi ni Athan.
"No hindi kita bibitawan...nasabi ko rin naman sa iyo na tapos na tayo matagal na.Kaya wala naman tayong pinanghahawakan eh.Mahal pa rin kita at kahit kailan hindi magbabago iyon.Ikaw lang ang lalaking minahal ko ng buong buhay ko at hindi na mababago iyon. Tama na magkanya kanya na tayo. Ito ang makakabuti para sa lahat"Ang lumuluhang sabi ni Eric. Hindi na niya napigilan ang pag agos ng luha niya.
"Salamat..salamat Eric.Mahal din kita."Ang naluluha na ring sabi ni Athan.Hindi na niya alam pa ang sasabihin pa kay Eric. Masakit kasi dito pa humantong ang lahat pero alam niyang tama si Eric matagal ng tapos ang sa kanila Siguro kailangan lang nilang mag-usap ng masinsinan ni Eric na nangyari naman.
Ngayon tama ang desisyon niya si Jessica ang piliin hindi dahil ito ang tama dahil ito ang tinitibok na ng puso niya.In fact nung lumayo siya napagtanto niya na si Jessica nga talaga ang para sa kanya. Hindi niya lang ito marealized noon pero ngayon alam na niya na si Jessica nga ang katuparan ng kanyang mga pangarap at ang magiging karamay niya sa hirap at ginhawa.
"I guess this is it.Time to say Goodbye."Ang masayang sabi ni Eric.Sabay talikod at lalakad na sana siya ng hawakan siya ni Athan at pinaharap saka siniil ng hallik. Halik ng pagmamahal na natapos. Halik na babaunin nilang hanggang kamatayan nila.
Humiwalay na si Eric sa halikan at tuluyan ng umalis sa lugar kung saan nag usap ang dalawa. Palabas na si Athan ng hospital ng hindi niya inaasahan na magkikita sila ni Jessica. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Nakita rin siya ni Jessica at dali daling siyang pinuntahan at siniil ng halik. Gumanti rin siya dito.
"I miss you!"Ang umiiyak na sabi ni Jessica matapos bumitaw sa halik nila ni Athan.
"Ako rin!"Ang sabi ni Athan.
"San ka ba nanggaling? Pinag aalala mo ako."Ang naiiyak na sabi ni Jessica. Niyakap naman siya ni Athan ng mahigpit.
"Sa malayo..hinanap ang sarili. Pero natagpuan ko na ang sarili ko at heto kasama ko na ang magiging karamay ko sa hirap at ginhawa."Ang sabi ni Athan.
"Ang daya daya mo talaga..hindi mo ako sinagot."Ang nagtatampong sabi ni Jessica. Sinusuntok nito ang dibdib ni Athan. Natatawa naman si Athan kasi mukhang hindi siya naintindihan ni Jessica. Hanggang sa tumahimik sila at tinanggal ni Jessica ang yakap ni Athan na pinagtaka naman ng huli.
"Oo..hindi na ako lalayo sa iyo.Ako ang magiging karamay mo sa kahit na anong pagsubok ang dumaan sa buhay mo."Ang naluluhang sabi ni Jessica. Niyakap ulit siya ni Athan saka siniil ng halik.Akala niya ay hindi siya naintindihan ni Jessica biro lang pala sa kanya iyon ng huli.
Nag usap sila ng masinsinan ni Jessica at nangakong babalikan ni Athan si Jessica matapos ang isang taon. Nasa ibang lugar siya na hindi pwedeng sabihin pa. Pag ok na ang lahat ay saka niya sasabihin ang lahat lahat. Ang importante ay nasabi na niya sa sarili niya na si Jessica ang pinili niya kaysa kay Eric.
Matapos na magpaalaman sa isa't isa ay umalis na si Athan pabalik kung sa kanyang tinutuluyan pansamantala. Pinangako naman niya na dadalawin niya si EJ at Jessica bago pumunta dun sa lugar kung saan siya nagtatago.
Lumipas ang 3 araw ay naging mabuti naman ang pakiramdam ni EJ kahit papaano. Bumibisita pa rin si Natasha kay EJ yun nga lang pag tulog na ito.Kasi ayaw na ayaw siya makita ni EJ baka ipagtabuyan siya nito. Masakit man pero iyon ang ginawa niya. Patago tago kung bumisita.
Isang araw ay bumisita si DM sa hospital may dala dala itong pagkain. Kakatok sana siya ng biglang bumukas ang kwarto ni EJ. Nagulat siya ng bumungad sa kanya si JM.
"Anong ginagawa mo dito?"Ang seryosong sabi ni JM.
"Bibisitahin ko sana si EJ."Ang nahihiyang sabi ni DM.
"Matapos ang ginawa mo kay EJ may mukha ka pa palang ihaharap. Nakakatawa ka."Ang sarkasitikong sabi ni JM.
"JM alam kong malaki ang kasalanan ko kaya nga nandito ako para humingi ng kapatawaran sa nagawa ko.Sana pagbigyan mo naman ako."Ang nagmamakawang sabi ni DM.
"Tarantado ka pala eh. Anong akala mo? Ganon lang iyon kadali. Umalis ka na rito hindi makakabuti ang pagpunta mo dito para sa kalagayan ni EJ."Ang pagtataboy ni JM kay DM. Hinawakan niya ito sa braso para paalisin. Ngunit nagpupumilit si DM na pumasok.
"Umalis ka na please..wag mo akong hayaang ipakaladkad kita sa guwardiya ng hospital para lang umalis ka."Ang galit na galit na sabi ni JM kay DM. Wala ng nagawa pa si DM kundi ang umalis at iniwan na lang niya ang dala nito sa sahig.
Kinuha naman ito ni JM at pinasok sa loob. Nilapag sa tabi ng kama ni EJ.
"Kanino galing yan?"Ang tanong ni EJ ng makitang may dala prutas ng basket si JM.
"Ma nagpapabigay lang.Secret admirer mo."Ang alibi ni JM.
"Wag mo na akong lokohin pa.Rinig na rinig ko ang pagtatalo niyo ni DM sa labas. Sa kanya galing yan tama ba?"Ang seryosong sabi ni EJ.Nanlaki naman ang mata ni JM.
"Ah eh.."Ang naputol na sabi ni JM ng biglang sumabat si EJ.
"Salamat ha..hindi pa ako handang makita siya eh.Buti na lang andyan ka."Ang sabi ni EJ.
"Wala yun..ano pa at naging bestfriend kita."Ang masayang sabi ni JM.Nagtawan naman sila.
Hindi nila alam na nakikinig si DM sa kanila. Nasaktan siya sa narinig gustuhin man niya kausapin si EJ siguro ay hindi pa panahon.Kaya lumabas siya sa kuwarto ni EJ ng hindi lumilikha ng ingay.
Dumaan ang New Year at sa hospital pa rin silang nagdiwang hindi pa rin pinapayagan si EJ na makalabas.Bali 2 araw pa raw bago siya makalabas gawa ng iba't ibang test na ginagawa sa kanya.At pagnakita na wala na talagang problema ay pwede na siyang lumabas.
Nangyari naman iyon pagkatapos ng 2 araw.Iyon nga lang ay may saklay pa ito. Napilay ang paa niya at ang buto niya sa likod. Kaya may supporter siya sa likod. Hindi rin siya pinayagan ng Mama niya ng magtrabaho para na rin maasikaso ang rehabilitasyon ng mga napilay na bahagi ng katawan niya.Habang si Athan naman ay bumalik na sa kung saan siya nagtatago ng makitang okay na ang kondisyon ni EJ pero nangakong babalik pagkatapos ng isang taon.
Araw araw ay dumadalaw si Natasha sa bahay ni EJ ngunit hindi siya kinakausap nito. Habang si DM naman ay panay ang padala ng kung ano ano.Nagtataka naman si EJ kung kanino galing ang mga iyon pero natutuwa siya sa mga pinapadala sa kanya. May laruan,may pagkain, at ang nakakatawa nga ay may stuff toy at flower na binibigay sa kanya. Pero kahit ganoon ay kinukuha niya ito at dinidisplay sa kuwarto niya.Mukha pambabae na tuloy ang kuwarto ni EJ.
Lumipas ang 3 buwan at naging maayos na ang lagay ni EJ. Buti na lang ay pinayagan siya na bumalik ng hospital sapagkat may isang bakante slot ang natira dala ng may umalis na naman para mangibang bansa.
Sadyang mapaglaro ang tadhana sapagakat sa trabaho ay magkakasama silang lima. Kahit may hindi pagkakaunawaan sina Natasha,DM at EJ ay hindi naman naapektuhan ang trabaho nila.Yun nga lang ay pag kumakain na ay hindi sumasama si DM lagi itong mag isa. Si EJ at Natasha ay salit salitan silang kasama nina AJ at JM.Hindi kasi pwedeng magsabay si EJ at Natasha dahil ayaw pa ng una.
Hindi naman nawawalan ng pag asa si Natasha. Sinusuyo niya si EJ sa pamamagitan ng pagdadala ng pagkain dito araw araw. Ngunit si EJ ay tinatapon lamang iyon. Sa tuwing nakikita iyon ni Natasha ay naiiyak siya.Napapansin naman ito ni EJ pero para sa kanya ay wala ng halaga pa iyon. Tapos na talaga sila. Tinuldukan na niya.
Isang araw ay hindi niya sinasadyang marinig ang usapan ni AJ at Natasha. Nagtago siya ng hindi siya mapansin ng mga ito.
"Ayoko na AJ.Suko na ako. Ilang buwan na na ganito sa akin si EJ. Siguro nga hindi na niya ako mahal. Tama na siguro ito.Ito siguro ang kaparusahan ko sa pang iiwan sa kanya ng mga araw na kelangan niya ng karamay.Ang sakit sakit AJ. Pero hindi ko na talaga kaya ang ginagawa ni EJ sa akin. Kaya desidido na akong lumayo sa kanya. At tuluyan na siyang kalimutan."Ang naiiyak na sabi ni Natasha. Niyakap naman siya ni AJ.
Naawa si EJ sa kalagayan ni Natasha.Alam niya sa sarili niya na mahal na mahal siya ni Natasha pero siya binabalewala lang niya ito. Nasasaktan din siya pero hindi niya pa kaya ang kausapin si Natasha. Sobra siyang nasaktan sa mga nangyari.
At iyon na nga ang nangyari. Hindi na nga siya kinukulit ni Natasha pero nakikita at naririnig niyang umiiyak ito.Nasasaktan siya pero mas lamang ang pride niya kaya hindi niya mapatawad si Natasha.
Isang araw ay naabutan niyang nag abot ito ng papel sa head nurse nila. Ng matapos kausapin ni Natasha ang head nurse ay umalis ito ng umiiyak.Tinanong nito ang head nurse pagkaalis na pagkaalis ni Natasha.
"Mam anong po yung binigay ni Natasha sa iyo?"Ang sabi ni EJ. Kinakabahan siya baka tama ang hinala niya.
"Ah ito ba? Basahin mo..kahit ako nagulat sa desisyon niya."Ang sabi ng head nurse niya at binigay ang papel kay EJ na binigay sa kanya ni Natasha.
Nanlumo siya sa nilalaman ng papel na binigay ni Natasha. Hindi niya malaman ang gagawin. May kung anong pumasok sa kanya at naisipan niyang buksan ang bag niya.Nakita niya ang isang regalo at isang sulat galing kay Natasha. Binasa niya ito at lalo siyang nanlumo at napaupo sa upuan dahil sa nabasa.
6 comments:
Kawawa namam si Eric ang dami na rin niyan sacrifices na ginawa para kay Athan.
Sabagay hinde natin mapipigilan anuman ang decisions ng puso.
Nakatadhana na siguro itong mangyari.
But then it is not Fate that determines our lives. It is our choices that we made.
Whatever happens on our lives are the result of the choices we hve made before.
Si EJ naman sana mahanap na rin niya sa puso niya ang kapatawaran...before its too late.
Ayan na eh.. malapit na sa katutuhanan to... :D ang dami na ring chapters Jayfinpa i guess it's about time na simulan mo nang laruin ang mga buhay nila :D
EJ, you're so so... arrrghhhh
Ramdam ko si Natasha, kahit ako nasasaktan. Nauunawaan kong nasaktan ka niya pero kung ayaw mo na talaga sa kanya, at least sana kausapin mo ng maayos.
I have a similar experience before, although friend ko lang siya. May maliit na bagay lang siyang nagawa na kinainis ko, FO na agad kami. She's a good friend pero basta hindi ko nalang siya pinansin bigla. Hindi ko man lang
sinabi kung ano kinagalit ko. Nagulat nalang ako dahil isang araw bigla nalang siyang nagpaalam sa class na magttransfer siya sa ibang school (4th yr HS na kami). Sa huling pagkakataon, hiniling niyang maayos kami pero hindi ko talaga siya pinansin. Niyakap niya ako pero kumalas ako at umalis nalang siya na umiiyak.
Ngayon, narealize ko na ang hirap humanap ng katulad niya, isang totoong kaibigan...
Keep you comments comming guys. Im sorry i need to approved all your comments before it will publish in my site.
Sa buhay natin may mali mang desisyon tayong nagagawa.Pero sa ganoong bagay din tayo natuto para sa susunod ay hindi na natin gawin ulit at tuluyan na tayong maging masaya at makuntento.
may mga bagay na hindi natin naiintindihan dahil ayaw nating intindihin, may mga bgay taung d nkkta dhl ayaw natn tgnan, my mga bgay na d narrinig dhl ayaw pakinggan...bkt? dhl pnangungunahan tau ng takot na bka d ntin mgus2han ang maaari natn mlaman...
kung bbuksan lng sna ni ej ang kanyang kaisipan, hndi mauulit sknia ang ngyari ky athan... crossing my fingers, sna d pa huli ang lhat for ej
@Rue:Hehehe..bago kasi ang pakiramdam sa kanya nito. at talaga namang hirap pa siyang malaman ang direksiyon sa buhay niya.Tingnan mo kung anong mangyayari sa kanyang desisyon sa buhay sa nalalapit na pagtatapos nitong series ko.
Post a Comment