NO ONE© Chapter 09

Eto na naman po ang inyong lingkod. Magbibigay ng maikling patalastas bago ang aking akda. Gusto ko lang po pasalamatan ang mga walang sawang nagbabasa sa aking akda. Pasalamatan ko lang sina ramy from qatar at Ross Magno. Kayo ang rason ko kung bakit ko ito pinagpapatuloy. Salamat ulit.

Gaya ng ipinangako ko. Magsisimula na ang pagbabago ng lahat ng tauhan. Anong klaseng pagbabago ang magaganap sa kanila? Hindi ko na po patatagalin pa. Heto na po. Enjoy!

______________________________________________

David Cook - Permanent Mp3
Musicaddict.com

Kinagabihan sa kinaroroonan ko ay may nag uusap na dalawang tao.

“Sarge kamusta na siya?” Ang nag aalalang sabi ng matanda sa isang pulis.

“Ok naman siya kaso ang daming nawalang dugo sa kanya Nanay Lucy. Buti nakita niyo po siya kundi doon na siya mababawian ng buhay.” Ang sabi ng pulis.

“Ano kaya ang nangyari sa kanya?” Ang tanong ng matanda na pangalan ay Nanay Lucy.

“Ito ang batang nahuli namin sa raid nung nagbuy bust operation kami sa isang bodega. Sabi ko na nga ba na may masamang plano sina Chief dito sa bata.“ Ang sabi ng pulis.

“Naku paano iyan? Buti na lang hindi ko dinala sa hospital.” Ang sabi ni Nanay Lucy.

“Kung okey lang po muna na nandito itong batang ito pansamantala lang sana Nanay Lucy.” Ang pagmamakaawa ng Pulis.

“Naku malakas ka sa akin Sarge. Sige okay lang. Ako na ang bahala.” Ang pagpayag ni Nanay Lucy.

“Salamat. Kailangan ko siyang itago dahil pag nalaman nilang buhay siya tutuluyan na ito. Ako ang bahala titiyempo ako para matapos na ang mga baluktot na gawain ng mga ibang pulis diyan.” Ang sabi ng pulis na kausap ni Nanay Lucy.

“Naks naman Sarge ikaw na. Hanga ako sa kabutihang loob mo.” Ang nasabi ni Nanay Lucy.

“Sige po pasok na po muna ako sa opisina. Baka hanapin na po ako. Panggabi ako ngayon.” Ang sabi ng pulis na kausap niya.

“Sige Sarge ingat ka.” Ang sabi ni Nanay Lucy.

At umalis na nga ang kausap na pulis ni Nanay Lucy at umupo sa tabi ko. At pinagmasdan ako.

“Hhmmppp...hmmpp” Ang ungol ko.

“Iho salamat sa diyos at nagkamalay ka na.” Ang sabi ni Nanay Lucy.

Ang unti unti akong namulat. Nakita ko ang isang matandang maputi na ang buhok at nakangiti sa akin.

“Kamusta ka na iho?” Ang bungad sa akin.

“O..ok lang ako.” Ang sabi kong hinang hina at pinipilit na tumayo.

“Iho hindi ka pa magaling baka mapaano ka pa. Sariwa pa ang sugat ng tama ng bala sa iyo.” Ang nag aalalang sabi ng matanda at inalalayan akong humiga ulit.

“Nasaan po ako?” Ang tanong ko.

“Nandito ka sa munting tirahan ko. Sa Antipolo ka ngayon. Nakita kita sa may talahiban hubo’t hubad at may tama ng baril. Buti na lang nakita kita at dali dali kong pinuntahan ang pulis na kakilala ko para pagalingin ka.” Ang sabi niya sa akin.

“Ano po pulis po? “ Ang takot kong sabi.

“Bakit sila ba ang gumawa sa iyo nito at takot na takot ka.” Ang sabi niya. Umiyak ako ng maalala ko ang ginawa nila sa akin.

“Sshhh..tahan na..Wag kang mag alala mabait iyong pulis na kakilala ko. Iba iyon sa mga gumawa sa iyo.” Ang pangungumbinsi nito sa akin.

“Natatakot po ako kasi sila ang gumawa nito sa akin. Baka kasamahan po niya iyon at isumbong po ako. Natatakot po ako.” Ang takot na takot na sabi ko at napahawak ako sa matanda.

“Wag kang mag alala mabait siya saka kilala ka raw niya. Nakita ka raw niya bago ka daw dalhin sa DSWD. Siya nga ang nagreport sa DSWD ka dadalhin pero hindi niya aakalain sa ibang lugar ka pala dadalhin.” Ang sabi niya sa akin.

Inalala ko kung sino ang tinutukoy niya. Kung si Mamang Nakaputi iyon pwede pero hindi pa rin ako nakakasiguro baka ibang tao ang tinutukoy niya.

“Gutom ka na ba?” Ang tanong niya sa akin. At tumango lang ako.

Pinakain niya ako ng lugaw na binigay sa kanya ni Sarge bago ito umalis. Medyo lumamig na ito pero ininit ulit. Napansin kong barong barong ito at medyo tago ang lugar ng matanda.

“Gutom ka nga kasi naubos mo...Hehehe” Ang natatawang sabi ng matanda sa akin.

“Pasensya na po kayo kasi kagabi pa po ako hindi kumakain eh.” Ang sabi ko sa kanya.

“Okay lang iyon. Sige pahinga ka na para makabawi ka ng lakas.” Ang sabi niya sa akin. At hindi ko namalayan na nakatulog pala ulit ako at kinabukasan na ako nagising.

Pagkagising na pagkagising ko ay nagulat ako na may lalaki akong katabi sa kama na nakaupo. Ng tingnan ko ito ay si Mamang Nakaputi aka Sarhento Espinas. Tama nga siya nga iyon. Nakauniporme pa ito mukhang kagagaling lang ng presinto. Nakatitig ako sa maamong mukha nito.

“Gising ka na pala” Ang nakangiting sabi niya sa akin ng maalimpungatan siya.

Iyon naman ang nagpabalik sa akin sa ulirat ko. Nahiya ako at napabaling ang tingin sa iba.

“Ah eh..oo kagigising ko lang.” Ang nahihiya kong sabi.

“Kamusta na pakiramdam mo?” Ang sabi niya sa akin.

“O..ok..na ako.” Ang nauutal na sabi ko.

“Buti naman. Wag kang mag alala hindi ako masama katulad nila. Andito ako para tulungan kita. Nakita ko kasing mabait ka. Naawa nga ako sa sinapit mo kasi may kutob na akong hindi ka nila ihahatid sa DSWD kaya gusto ko sanang sumama.” Ang sabi niya sa akin.

“Salamat pala. Utang na loob ko ang buhay ko sa iyo.” Ang sabi ko.

“Naku wala iyon tungkulin ko iyon bilang Pulis ang protektahan ang mga nangangailangan.” Ang sabi niya.

Napangiti ako doon. Ang bait pala niya talaga. Sana ganyan lahat ng pulis. Hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko sa sobrang saya dahil heto at buhay ako.

“O bakit ka umiiyak?” Ang sabi niya ng mapunang tumulo ang luha ko. Sabay niyang pinahid ng kanyang daliri ang mga luhang pumatak sa aking mukha. Nagkatitigan kami ng matagal. Grabe parang may dulot na kasiyahan siyang hatid sa akin. Bigla kong naalala si Justin ang bestfriend ko na una ko ring pag ibig. Dahil sa katangian din taglay nito at kabutihang loob.

“Pasensya na.” Ang pagpapaumanhin niya ng mapansin natagalan din siya. Nahiya naman din ako.

“Sige pahinga ka muna diyan tulog muna ako dito.” Ang sabi niya saka siya natulog sa kabilang banda ng higaan.

May akyatan kasi itong kahoy na ginawang higaan na rin. Pagbaba mo ay kusina at may lamesa saka pintuan. Ganoon kaliit ang bahay ng matandang tumulong sa akin.

Nakatalikod siya habang natutulog. Hindi ko alam pero parang may nag uudyok sa aking yakapin siya. Pero hindi ko na iyon tinuloy takot ko lang. Pulis kaya ito baka kung anong gawin pa sa akin. Nakatulog din ako.

Nagising ako na parang may kayakap ako. At ng dumilat ako ay nanlaki ang mata ko kasi magkaharap na kami ni Sarge at ang mukha niya ay malapit na sa akin. At kayakap ko siya at nakayakap din siya sa akin. Bumitaw ako sa yakap na naging sanhi ng paggising niya rin.

“O gising ka na pala. Sensya na ha. Napasarap ang tulog ko. Ang sarap mo palang kayakap. Ng natutulog ka kasi ay parang gusto mong yumakap kaya niyakap kita at nakatulog akong magkayakap tayo.” Ang nakangiti niyang sabi sa akin.

“Sensya na. Nakakahiya.” Ang hiyang hiya kong sabi. Namula ako.

“Ang cute mo palang mamula..Hehehe” Ang puna niya sa akin. Lalo tuloy akong namula sa sinabi niya.

“Naku alam ko ng gutom ka. Sensya na aalis muna ako para bumili na makakain natin. Si Nanay Lucy kasi naghanap ng bote at diyaryo sa hapon na iyong babalik.” Ang sabi niya sa akin sabay tayo at umalis na ng bahay.

Hay naku ano ba naman taong iyon. Kinikilig tuloy ako sa ginawa niya. Hay naku. Pero mali ito matanda na kaya siya. Sa hitsura niya nasa 25 or 26 na siya. Pero bata pa ang mukha niya kung tutuusin. Nasa ganoon akong pag mumuni muni ng dumating si Sarhento.

“Heto na bumili ako ng maraming pagkain para mabawi mo ang lakas mo.” Ang sabi niya. Sabay nilagay niya ang mga binili niya sa lalagyan.

Tapos inalalayan niya akong tumayo para makababa ako at pumunta sa hapag kainan. Sobrang maalalahanin nito gaya ni Justin. Naku baka mahulog loob ko sa kanya.

“Sige na kain ka na. Kaya mo bang kumain mag isa o susubuan pa kita?” Ang tanong niya. Sa totoo lang gusto kong sabihin na hindi ko kaya para subuan niya ako pero pinilit ko pa ring kumain mag isa. Pero nagmatigas ako. Inalalayan naman ako ni Nanay Lucy kumain kanina kaya palagay ko kaya ko naman. Yun nga lang ay nanginginig pa rin ako lalo na kaharap ko si Mamang Nakaputi.

“Naku wag mo ng pilitin. Susubuan na lang kita.” Ang sabi niya. At kinuha ang kutsara sa akin.

“Ah..” Ang sabi niya sa akin. Ngumanga naman ako. Grabe matutunaw ako sa kanyang mga titig. Sobra na ito. Ngayon ko lang ulit din naramdaman ang ganitong pakiramdam. Dati kay Justin ko lang ito nararamdaman pero iba naman ngayon. Siguro dala ng pangungulila ko kay Justin kaya ko ito nararamdaman pero magkaiba sila.

“Oi okay ka lang? May dumi ba ako sa mukha?” Ang sabi niya. Nagbalik iyon sa aking ulirat.

“Wala hehe.” Ang nasabi ko na lang.

Sinubuan niya pa rin ako hanggang sa mabusog ako. Siyempre natuwa ako at kinilig. Pinagpahinga niya ulit ako pero ayoko sana kaso pinaghele niya pa ako kaya nakatulog ako.

Kinagabihan ay unti unti ng nanumbalik ang aking lakas. Nakakaupo na ako mag isa at nakakatayo. Sabay kaming kumain nila Nanay Lucy at Sarhento Espinas.

“Iho..Nanay Lucy ang tawag mo sa akin. Wala na kasi akong kasama dito sa bahay kaya kung okay lang ay sana na ikaw na ang magiging anak ko para dalawa na kayo nito ni Sarge na anak anakan ko.” Ang sabi ni Nanay Lucy.

“Talaga po. Opo naman matagal na po kasi akong walang natatawag na Nanay. Wala na kasi akong magulang at inampon akong na mga taong masahol pa sa hayop ang pagtrato sa akin.” Ang sabi ko.

“Ayon naman pala okay sige anak na ang tawag ko sa iyo magmula ngayon. Hayaan mo na ang mga umampon sa iyo kakarmahin na lang sila.” Ang sabi ni Nanay Lucy. Niyakap ko siya sa sabrang galak. Nakita kong naluha pa si Nanay Lucy.

“Natutuwa ako sa iyo bata ka. Ngayon lang may yumakap sa akin ng ganito. Pakiramdam ko buo na ang pagkatao ko.” Ang madamdaming sabi niya sa akin.

“Naku po wag kayong mag alala mas magiging malambing po ako sa inyo. Ituturing ko po kayong tunay na ina ko Nanay Lucy.” Ang masaya kong sabi.

“Salamat anak.” Ang nakangiting sabi sa akin ni Nanay Lucy. Hinawakan ako sa kamay ko.

“Hay nakakatuwa kayong pagmasdan para kayong mag ina talaga.” Ang sabat ni Sarge.

“Inggit ka lang.” Ang sabi ni Nanay Lucy. Biglang tumayo si Sarge at nakiyakap siya sa amin. Siyempre nakayakap din siya sa akin. Nagkatinginan pa kami sa mata at nakita kong kumindat ito sa akin. Namula naman ako doon.

“Ikaw Oliver, Kuya Emil na lang itawag mo sa akin.” Ang sabi niya sa akin. Tango lang ang ginanti ko.

Naging masaya naman ang pangalawa kong buhay. Oo kasi matapos kong danasin ang lahat ng kahirapn sa buhay ay heto at buhay pa rin ako. Sana tuloy tuloy na itong pagbabago ng buhay ko.

Lumipas ang ilang araw ay nanumbalik na tuluyan ang aking lakas at nakakalabas na ako ng bahay pero lagi akong may sumbrero para walang makakilala sa akin. Lalo na yung mga kasamahan sa trabaho ni Kuya Emil.

Sinubukan ko na ring sumama kay Nanay Lucy sa pagkukuha ng bote’t diyaryo para mas marami kaming makuha at para malaki ang kikitain namin. Araw araw din pumupunta si Kuya Emil at nagbibigay ng pagkain sa amin ni Nanay Lucy.

Pag sahod naman ni Kuya Emil ay pinapasyal niya kami ni Nanay Lucy sa mall parang maglibang. Binibilhan kami ng damit din paminsan minsan lalo na pag may bonus siya.

Palibhasa single siya kaya walang pinaggagastusan sa buhay kundi ang upa lang sa bahay na tinitirhan niya sa hindi kalayuan sa bahay ni Nanay Lucy. Napadpad kasi siya dito ng umalis din siya sa probinsiya nila at magpulis. Nakakapagbigay naman siya sa kanya mga magulang sa probinsiya kahit papaano.

Ako naman ay lalong napapalapit ang loob ko sa kanya. Kahit 9 na taon ang agwat sa pagitan namin ay hindi hadlang para humanga ako sa kanya. Lalo akong kinikilig lalo na pag sobrang sweet niya sa akin. Minsan kasi pumunta ako sa bahay nila at nakinood ako ng TV kiniliti ba naman ako kaya ayon napasandal ako sa kanya. Hindi na nga niya tinanggal kasi yumakap pa siya sa akin. Nakasandal siya sa sofa na gawa sa kahoy at ako ay nakasandal sa kanya at yakap yakap niya ako at nakasandal ang ulo niya sa balikat ko. Para kaming mag asawa sa lagay namin na iyon. At marami pa kaming nakakakilig na sandali.

Habang sa kinaroroonan naman ni Justin ay unti unti na silang nakakabalik sa normal iyon nga lang lumala ang depresyon ng Mommy nila. Araw araw nila itong pinapapunta sa doktor para matingnan. Kaso sa sobrang depresyon sa pagkamatay ng Daddy nila ay hindi na nakayanan ng Mommy ni Justin sinabayan pa ng paglayas niya sa bahay nila para hanapin lang ako.

Pumayag din ang Principal ng paaralan nila na magpatuloy si Justin sapagkat matalino naman ito. Hindi na nga lang niya makukuha ang pagiging Valedictorian dahil sa absent ito ng isang buwan. Okay na iyon para kay Justin at least ang importante ay makapagtapos siya sa pag-aaral.

Hindi rin niya sinayang ang nakuha sa insurance ng Daddy nila. Tinabi niya muna ang iba at ang iba ay ginamit nila para panggastos nila sa araw araw nila at pagpapagamot sa Mommy nila. Lumipas ang isang buwan at magtatapos na ng high school si Justin at nakakatuwa dahil kahit paano ay naging salutatorian pa siya.

Paano sinubsob niya ang pag aaral niya kahit na medyo nahuli siya sa mga lecture ay hindi iyon naging dahilan para hindi siya makahabol dahil ang totoo ay sisiw lang para sa kanya ang lahat. Siya kasi dapat ang makakakuha ng Valedictorian sa kanila kung hindi lang siya naglayas para hanapin ako.

Katatapos lang ng graduation ni Justin ay umuwi na siya kasi mag-isa lang siya dahil sinamahan ni Barbara ang Mommy nila sa espesyalista. Ng makauwi ay naghanda lang sila ng konting salo salo sa bahay.

“Kamusta ang session?” Ang tanong ni Justin kay Barbara patungkol sa kondisyon ng Mommy niya.

“Ganoon pa rin Kuya wala pa ring progress. Kuya gagaling pa kaya si Mommy?” Ang malungkot na sagot nito.

“Magtiwala tayo at magdasal sa panginoon walang impossible sa kanya.” Ang pagpapagaan niya ng loob sa kapatid nito.

Naging okay naman kahit papaano ang munting salo salo nila. Kulang man sila dahil wala na ang Daddy nila ay naging maganda naman ang kinalabasan kasi mas naging matibay ang pagsasamahan nila lalo na silang magkapatid at hindi na ito pasaway si Barbara hindit tulad noon.

Nandyan pa rin na naalala ni Justin ako pero alam niyang balang araw magkikita kami. At malakas ang pakiramdam niya na nasa tabi tabi lang ako. At isang araw ay magkikita kami. Hindi pa rin naman siya nawawalan ng pag asa.

Sinabi na rin niya sa kapatid niya na tuwing linggo na lang siya uuwi pag nasa kolehiyo ito dahil uupa ito ng bahay na malapit sa eskwelahang papasukan niya. Natanggap kasi siya sa Dela Salle University at full scholar siya doon. Kukuha siya ng Engineering. May pera pa naman silang natitira. Hindi nga lang niya alam kung hanggang kailan iyon baka kasi maubos din iyon dala ng pagpapagamot sa Mommy niya na parang wala pa ring pinagbago ang kundisyon simula ng umuwi siya galing sa paglalayas.

Kinabukasan ay pumasok naman ng maaga si Kuya Emil sa presinto. Dahil may meeting daw silang lahat sa presinto dala ng mapropromote si Chief Inspector Alfredo Mercedes para maging Regional Superintedent ng Region 4.

“Congrats po sir” Ang sabi ni Sarhento Cruz.

“Pakain naman po diyan Sir.” Ang sabi ni Sarhento Corpuz.

Masaya sila pero si Kuya Emil hindi kasi alam niya gumagawa ito na katarantaduhan. Kaya ng matapos ang pag anunsiyo ay kinausap niya si Chief.

“Sir Kamusta na po ang kaso ni Oliver yung batang nakatakas sa kamay ni Sarhento Cruz?” Ang usisa nito.

“Anong bang pinagsasabi mo?” Ang sabi ni Chief.

“Kasi wala naman pong balita na sinuspendi si Cruz. Hindi naman po sa nakikialam kasi parang may tinatakpan po kasi tayo.” Ang pahaging niya.

“Sarhento Espinas. Manahimik ka diyan sa pinagsasabi mo. Wala cover up dito. Saka may gumagawa na niyan. Wag mo ng pakialaman. Ang pakialaman mo ay ang trabaho mo baka mamaya mawalan ka ng trabaho.” Ang banta nito.

“Sir nagpapaliwanag lang po. Sensya na po sa pag usisa” Ang sabi niya sabay alis.

Nakita naman ito ni Sarhento Cruz ang pag uusap nila Sarhento Espinas at Chief Mercedes. Kaya inusisa niya kung anong pakay ni Espinas.

“Chief anong sadya ng pakialamero?” Ang sabi ni Sarhento Cruz.

“Iyon tinatanong ang nangyari sa batang nahuli natin. Kasi wala daw nanagot.” Ang sabi niya.

“Ano! Aba sir baka po sumabit tayo diyan kay Espinas kayo din Sir.” Ang sabi nito kay Chief.

“Oo nga eh. Siguro kailangan kong turuan ng leskiyon yang batang iyan para alam niya kung saan siya dapat lumugar.” Ang banta ni Chief.

“Gusto niyo ako ang gumawa Chief? Gigil ako diyan eh. Maepal na tao.” Ang suhestiyon niya kay Chief.

“Okey ikaw ang bahala basta siguraduhin mo lang na hindi ka papalya dahil mahirap na madawit.” Ang sabi ni Chief.

“Opo Chief ako ang bahala. Makakaganti na rin ako diyan. Pero sir pag natumba siya cover up niyo ako.” Ang sabi ni Sarhento Cruz.

“Ako ng bahala diyan. Basta kung papatayin mo siguradong patay talaga pero kung tatakutin niyo lang siguraduhin niyong hindi kayo mabubuko.” Ang sabi ni Chief.

“Yes chief. “ Ang sabi ni Sarhento Cruz.

Naging maganda naman ang takbo ng buhay ko sa piling ni Nanay Lucy at ni Kuya Emil. Lalo naman kaming nagkakapalagayan ng loob ni Kuya Emil. Isang araw nagyaya si Kuya Emil na pumunta kami sa tinutuluyan niya. Kasama ko si Nanay Lucy. Hindi ko alam kung anong okasyon pero sorpresa na naman ito marahil. Dahil mahilig siyang manorpresa tulad ni Justin.

“Kuya Emil..Kuya Emil nandito na kami.” Ang katok ko sa pintuan ng kanyang tinutuluyan.

“Pasok kayo..pasok.” Ang masayang bungad ni Kuya Emil matapos kaming pagbuksan ng pinto.

“Anong meron ngayon dito ang dami yatang handa?” Ang sabi ko.

“Secret..may kunin lang ako sa ref.” Ang sabi niya.

Pumunta siya sa ref at may kinuha isang box na red ribbon. Binuksan niya ito at nakita kong “HAPPY BIRTHDAY EMIL”. Doon ko lang nalaman na ngayong araw pala ang kanyang kaarawan.

“Naku Kuya Emil birthday mo pala ngayon? Hindi ka man lang nagsabi para napaghandaan namin ni Nany Lucy. Nakakahiya wala kaming regalo tuloy.” Ang sabi ko.

“Naku okay lang ang importante ay nandito kayo ni Nanay Lucy masaya na ako. Parang pamilya ko na kayo kaya okay lang.” Ang sabi niya.

“Kahit na Kuya Emil nakakahiya tuloy dahil kasa kasama kita tapos hindi man lang namin napaghandaan.” Ang tampo kong sabi.

“Okay nga lang sabi eh.” Ang sabi niya sabay yakap sa akin. Tumingin ako sa kanya tapos kumindat siya. Nahiya naman ako at namula.

“Kaya nga Sarge sana man lang sinabi mo ng maaga para man lang nakapagbigay kami sa iyo ng kahit man lang regalo para sa kaarawan mo. Nawala rin kasi sa isip ko eh. Alam mo na ulyanin na rin ako.” Ang sabi ni Nanay Lucy kasabay noon ay tumawa siya sa nasabi niya at nakitawa naman kami ni Kuya Emil.

“Nay Lucy okay nga lang sabi eh. Saka matanda na ako para sa mga ganyan okay na ako sa mga ganito.Importante Nay andito kayo masaya na ako.”A ng sabi ni Kuya Emil sabay yakap.

“Kuya Emil kahit naman matanda ka bata ka pa ring tingnan saka ang guwapo mo kaya.” Ang sabi ko. Napatingin naman sa akin si Kuya Emil. Nahiya ako sa sinabi ko. Ano ba yan baka mahalata siya?

Pero parang wala naman para sa kanya iyon. Nakahinga ako ng maluwag. Umupo na kami sa hapag-kainan niya at tapos ay sabay sabay kaming kumanta ng “Happy Birthday”.

“Happy Birthday to you, happy birthday to you,h appy birthday, happy birthday, happy birthday to you!” Ang sabay sabay naming pagkanta.

Ang saya ng birthday ni Kuya Emil. Walang humpay na kwentuhan at harutan ang nangyari. Hanggang sa maubos namin ang handa niya. Hinatid naman kami ni Kuya Emil at pinaalam niya akong sa bahay niya ako matutulog at samahan ko daw siya maginuman daw kami. Pagbibigyan ko siya dahil birthday naman niya at saka nakakahiya wala kasi akong regalo sa kanya.

Naginuman na kami sa bahay niya at kita ko sa mga mata niya ang ibayong saya. Naubos niya ang tatlong red horse siyempre hindi naman ako malakas uminom. Niyaya niya akong matulog na. Siyempre tabi daw kami. Magkaharap kami at magkayakap. Ganito kami pag nandito ako sa bahay ni Kuya Emil.

“Alam mo Oliver, masaya ako kasi kahit malayo ako sa pamilya ko may tinuturing pa rin akong pamilya dito kaya naiibsan ang kalungkutan ko.” Ang sabi niya. Hindi ako umimik dahil wala akong masabi. Nakinig na lang ako habang hinahaplos niya ang mukha ko.

“Alam mo hindi ko alam pero masaya ako sa tuwing kasama kita. Mali man ito pero sa tingin ko may gusto na ako sa iyo. Pareho man tayong lalaki at matanda ako sa iyo hindi ko na kaya pa itong pigilan.” Ang sabi niya. Mas lalo akong nagulat sa kanyang sinabi. At nanlaki ang mata ko.

“Kuya...” Ang naputol kong sabi ng ako ay kanyang hinalikan. Nabigla ako pero aminado ako na nasarapan ako at matagal ko na kayang gustong tikman si Kuya Emil. Natulak ko siya ng maalala kong kapatid ang turingan namin.

Pero bumalik siya at niyakap pa rin ako at ngayon ay mas mapusok at mas maalab ang paghalik niya at hindi na ako nagpatumpik tumpik pa gumanti na ako. Isa isang tinanggal ni Kuya Emil ang damit ko at ganun din siya. Pareho na kaming hubo’t hubad. Grabe ngayon ko lang siya nakitang nakahubad at talagang katakam takam siya. Ang ganda ng hubog ng katawan nito at walang kataba taba at makinis pa. Nagulat din ako sa kanyang alaga na kahit hindi pa matigas ay alam mong malaki.

Hindi na akong nag alinlangan kaya ang ginawa ko ay bumaba ako sa leeg niya pababa hanggang sa kanyang dibdib. Napapaungol si Kuya Emil sa aking ginagawang pagpapaligaya. Bumaba ako sa kanyang pusod at nilawayan ko ito. Pababa ulit ako at nakita kong lumalaki na ang alaga niya. Nasa tantiya ko ay nasa 7 pulgada. Hindi ko na hinintay pa si Kuya Emil na sabihan ako kung ano ang susunod maya maya ay sinubo ko na ang kanyang alaga na lalong nagpalakas ng ungol niya. Napasabunot na siya sa aking buhok.

“Aaahhh..ooohhh..aahhhh” Ang sabi niya.

Lalo kong ginalingan ang pagpapaligaya sa kanya. Siguro ito na ang pwede kong maging regalo sa kanya. Maya maya pa ay pinaakyat niya ako hanggang sa magkalapit na ang mukha namin at hinalikan niya ako at pumatong na sa akin. Binuka niya ang aking paa at unti unting pinasok ang kanyang alaga.

Ng makapasok na ng buo ang kanyang alaga ay tumingin ito sa akin. Isang masayang Kuya Emil ang nakita ko. Parang iba ang aura niya. Sobra naman akong natuwa dahil kahit papaano ay nasarapan siya sa aking ginawa. Hanggang sa namalayan ko na umuulos na siya.

“Aaahhhh...sarap..Oliver..ahhh” Ang ungol niya.

Nung una mabagal maya maya ay pabilis ng pabilis ang kanyang pag ulos. Nilalamas ko naman ang kanyang dibdib at minsan ay naghahalikan kami.

“Ayan na ako Oliverrrr...” Ang sabi niya kasabay nito ay pagpulandit ng kanyang katas sa aking likuran.

Napahiga siya sa aking katawan at tumingin sa akin. Saka ako hinalikan tanda na nasarapan siya sa aming ginawa. Hanggang sa makatulog kaming pareho na nakabaon pa rin ang kanyang alaga.

Nagising ako na parang mabigat ang pakiramdam ko. Namulat ako at nakita kong nakatingin sa akin si Kuya Emil. Nakapatong pa rin pala siya sa akin at nakapasok ang alaga niya. Nakangiti si Kuya Emil sa akin.

“Good Morning Bunso.” Ang masayang sabi niya sa akin.

“Good Morning din Kuya Emil.” Ang tugon ko rin.

Hinalikan niya ako ulit at kasabay noon ay naulit ulit ang pagniniig namin ni Kuya Emil. Sobrang saya ko. Kasi hindi ko aakalain na ang isang tulad niya ay magkakagusto sa akin. Maya maya ay may tumawag sa kanyang cellphone ng kami ay matapos magniig.

“Tang ina mo wag na wag mo akong tatakutin dahil hindi ako natatakot sa iyo.” Ang galit na galit niyang sabi sa kausap niya. Tapos ay binaba. Bumalik siya sa akin na parang balisa.

“Okay ka lang Kuya Emil?”Ang sabi ko. Nag aalala ako kasi ngayon ko lang nakita si Kuya Emil na balisa at galit na galit.

“Okay lang ako. Sige tulog na tayo. Wag mo ng isipin iyon.” Ang sabi niya at ako nama’y pinagkibit balikat ko lang ito.

Naging kami ni Kuya Emil pero palihim lang kasi ayaw kong masira ang reputasyon ni Kuya Emil na isang Pulis. Siyempre pag nalaman ng iba pandidirihan si Kuya Emil. Siyempre sinabi namin kay Nanay Lucy ang aming relasyon at wala namang pagtutol si Nanay Lucy kasi nakita naman niyang masaya kami sa isa’t isa. Ganyan kaunawain si Nanay Lucy kaya lalo namin siya minahal ni Kuya Emil. Minsan din pag may pagkakataon ay nagtatalik kami ni Kuya Emil.

Si Justin naman ay nanatiling single kahit maraming mga babae at pati binabae ang umaaligid sa kanya. Naging okay naman ang pag aaral ni Justin sa Dela Salle. Iyon nga lang ay lalong lumalala ang kondisyon ng Mommy niya. Kaya sobrang pagtitipid ang kanilang ginagawa para lang makaraos sa pang araw araw. Mahal kasi ang pagpapagamot sa Mommy nila.

Dumaan ang ilang araw, linggo buwan. Masaya kami ni Kuya Emil sa aming relasyon. Lalong tumitindi at lumalalim. Linggo linggo kami namamasyal kasama si Nanay Lucy ito lang ang time namin na magkasama kaming tatlo at sa tuwing wala siyang trabaho ay nauuwi iyon sa pagtatalik namin ni Kuya Emil.

Isang araw pawisan itong dumating at humihingal sa amin ng dumating ito sa bahay ni Nanay Lucy.

“Kuya Emil anong problema bakit ka humahangos?” Ang sabi ko.

“Oliver alagaan mo ang sarili mo at si Nanay Lucy ha. Hindi ko alam kung hanggang kailan tayo magkakasama.” Ang sabi niya.

“Kuya wag ka nga magsalita ng ganyan. Ano bang nangyayari sa iyo?” Ang sabi ko. Sabay kumuha ako ng bimpo at pinunasan ang mukha niya.

“Kasi pakiramdam ko laging may nagmamanman sa akin. Hindi ko alam pero simula ito ng masiwalat ang tungkol sa buy bust operation na ginawa namin noon nung mahuli ka.” Ang pagpapaliwanag niya.

“Anong nangyari ba? Bakit may kasalanan ka ba?” Ang sabi ko. Natatakot na ako.

“Oo kasi sinabi kong may menor de edad kaming nahuli ngunit hindi natake over sa DSWD. Kaya nagkaroon ng problema sa promotion ni Chief, Yung boss ko. Kaya mainit lagi ang mata sa akin.” Ang sabi niya.

“Kuya Emil naman sana hindi mo na inungkat pa. Natatakot ako ayokong mawala ka.” Ang sabi ko dito at niyakap ko siya ng mahigpit.

“Wag kang mag alala mag iingat naman ako." Ang sabi niya.

"Tandaan mo lang walang permanente sa mundo. Hindi natin alam kung kailan tayo mawawala. Pero kung may masama mang mangyari sa akin dapat lagi kang maging matatag. Wag mong hayaang tapak tapakan ka ng ibang tao. Ipaglaban mo ang tama. Ayokong makita kang umiiyak dahil wala kang nagawa.” Ang makahulugang sabi niya sa akin. Tinitigan niya ako ng matagal animo'y minemorya ang aking mukha at ngumiti.

Hindi ko man maunawaan kung bakit ganun na lang ang sinabi niya. Iba ang pakiramdam ko kahit na alam mong masaya siyang nakatingin sa akin. Sana mali ang hinala ko. Sana dahil hindi ko alam kung makakaya ko. Niyakap ko na lang siya ulit ng pagkahigpit higpit na parang ayoko na siyang pakawalan pa. 

Kinabukasan bago siya umalis ay nagtalik kami nung wala na si Nanay Lucy. Nilubos lubos namin ito na parang wala ng bukas.

Hapon na habang ako ay naglilinis ng bahay ni Kuya Emil ay aksidente kong nasagi ang kanyang picture frame. Sa hindi malamang dahilan ay bigla akong kinutuban ng masama pero pinagkibit balikat ko lang ito. Hanggang sa dumating ang kinagabihan ay wala pa si Kuya Emil. Nakatulog ako sa kakahintay sa kanya. Nagising ako ng makarinig ako ng katok sa bahay ni Kuya Emil. Kaagad kong tinungo ang pintuan at nakita ko si Nanay Lucy umiiyak.

“Nanay Lucy bakit kayo umiiyak?” Ang nagtataka kong sabi.

“Si Kuya Emil mo patay na!” Ang sabi niya sa akin. At nanlumo ako sa kanyang sinabi. Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko pero gusto kong malaman kung totoo iyon

“Nay Lucy nagbibiro lang kayo di po ba? Masama po iyan!” Ang gumagaralgal ko ng sabi. Nagsisimula na akong umiyak.

“Kahit ako hindi makapaniwala sinabi lang sa akin ng kapitbahay natin kanina ng mapadaan ako. May tumatawag daw para sa Kuya Emil mo.” Ang umiiyak na sabi ni Nanay Lucy.

“Nay bakit? Bakit niya ako iniwan?” At tuluyan na akong umiyak. Hindi ko na kaya pang itago.

“Tara puntahan natin sa hospital.” Ang aya ni Nanay Lucy sa akin.

Ayoko mang pumunta ay sinamahan ko pa rin si Nanay Lucy sa pinagdalhan ng bangkay ni Kuya Emil. Para malaman kung totoo ngang si Kuya Emil iyon. Hanggang sa nakarating kami at pumunta sa morge ng hospital.

“Kuya Emillllll! Bakit mo ako iniwan?...”Ang umiiyak kong sabi sa kanya ng buksan ko ang tela ng isang patay.

“Kuya gising ka na! Andito na ako si Oliver. Kuya..Kuyaaaa...” Ang umiiyak ko pa ring sabi kasabay noon ay niyugyog ko pa siya kasi hindi pa rin ako naniniwala na wala na siya. Parang kanina lang masaya kaming naghiwalay iyon na pala ang huli.

Sobrang sakit dahil akala ko nakita ko na ang taong kasama ko habang buhay mali pala ako. Hindi ko na kaya ang aking nakikita at lumabas ako at sinamahan ako ni Nanay Lucy. Sakto namang papunta ang isang pulis sa amin.

“Kayo ba ang pamilya ni Sarhento Espinas?” Ang tanong ng pulis na dumating.

“Opo” Ang tugon ko.

“Ano po bang nangyari Sir?” Si Nanay Lucy.

“Base sa report na nakalap ko. May tumawid daw na bata kaya sinagip ni Sarhento Espinas. Kaso lang may humarurot na sasakyan at aksidenteng nabangga si Sarhento Cruz.” Ang paliwanag ng Pulis.

“B..bata?” Ang nauutal kong sabi.

“Oo..samakatuwid nga nandito siya sa hospital. Asa ER. Chinecheck ng doctor.” Ang sabi ulit ng Pulis.

“Salamat po!” Ang tugon ko. Dali dali akong pumunta sa ER para icheck ang bata hindi ko alam pero kakaiba parang may iba akong kutob. Nakarating ako sa ER at nanlaki sa aking nakita.

______________________________________________

Spoiler Alert:  May mamatay..may mababago..may magbabalik..Abangan 12/31/11.