NO ONE© Chapter 02

Salamat sa inyong pagsuporta sa aking akda. Pasalamatan ko lang sina Ross Magno, Gerald, at doon sa mga Anonymous. At siyempre sa mga silent readers na rin. Sana po malaman ko rin sa inyo ang inyong reaksiyon para na rin malaman ko pa kung ano ang dapat kong gawin para lalong mapaganda ang aking akda. Salamat ulit at heto na po ang kasunod.

Paunawa: May mga eksenang hindi angkop sa mga mambasasa na nasa edad 18 pababa at mga taong makitid ang utak. Wag niyo na pong balaking magbasa kung kayo ay naaasiwa. Maraming salamat po! 

______________________________________________

Naging okay naman ang araw araw ko kahit na lagi akong pinipingot sa tainga dahil lagi akong tanghali na kung gumising. Ang dami nila kasing pinapagawa sa akin. Nariyan ang paglinisin ako ng banyo, ng bahay, maglaba at kung ano ano pang gawaing bahay. Tipikal talaga akong katulong. Pero wala akong reklamo. Sana’y na rin ako.

Isang araw narinig kong nag uusap ang mag-ina. Hindi ko kasi sinasadya dahil naglilinis ako ng bahay at nakaupo sila sa bintana sa harap ng sala. Nagbobonding.

“Ma malapit na ang graduation ko. Gusto kong mag-aral sa Maynila kukuha ako ng kursong HRM.” Ang naglalambing na sabi ni Camille sa Mama niya. Nakayakap ito.

“Naku anak hindi ko pa kasi alam kung makakapag aral ka kasi hindi pa ako tinatawagan sa agency na inaplayan ko. Pero sabi nila this year daw pwede na akong umalis pero hanggang ngayon wala pa rin akong tawag na natatanggap.” Ang sabi ni Aling Martha sa anak.

“Ma naman eh..gawan niyo ng paraan!” Ang padabog na sabi ni Camille.

“Oo nak..para naman iyon sa iyo kaya ako pupunta ng ibang bansa.” Ang sabi ni Aling Martha.

“Eh kasi nag aalala lang ako. Baka maunsyami pa!” Ang batang sabi ni Camille.

“Sige nak kukulitin ko sa susunod ng linggo. Pupuntahan ko para malaman ko na kung makakaalis na ako.” Ang pangungumbinsi ni Aling Martha sa anak.

“Salamat Ma..eh paano si Oliver pag aaralin niyo rin ba iyon? Baka kulangin kayo. Magastos pa namang magpaaral sa kolehiyo.” Ang sabi ni Camillle. Natutuwa naman ako kasi mukhang concern din pala ito sa akin si Camille. Pero saglit lang iyon dahil sa sinabi ni Aling Martha.

“Hay naku pabayaan mo iyon. Wala akong pakialam dun sa batugan na iyon. Basta ang importante ay ikaw muna. Bahala na kung may extra.” Ang sabi ni Aling Martha.

Bigla akong nanlumo kasi ito na nga ang sinasabi ko noon. Na wala talaga akong kasiguraduhan. Hindi ko na rin naman kayang ipaglaban ang bahay dahil nasa kanila na nakapangalan ang titulo ng lupa. Pumasok na lang ako sa kuwarto ko at doon ako umiyak.

Binuhos ko ang sama ng loob ko. Hindi ko aakalain na ganito sila kaganid na magpapamilya. Hindi ko alam ngayon kung paano ko mapag aaral ang sarili ko kasi kahit ako wala akong pera. Siguro kailangan ko ng umalis sa bahay na ito at bumukod na.Tutal parang aso lang naman ang turing nila sa akin. Tatayo na lang ako sa sarili kong paa.

Kinabukasan sabay kaming pumasok ulit ni Justin. Nakita niya akong namumugto ang aking mata. Hindi ko na lang siyang pinansin. Baka kasi kung saan na naman kami mapunta at baka magtalo pa kami. Ayaw niya kasi akong nakikitang malungkot at uusisain niya talaga ako pag nakita niyang ganito ako kaya ngumiti ako ng pilit para ipakitang okay lang ako.

“Ok lang ako. Saka napuyat lang ako.” Ang pagsisinungaling ko sa kanya.

Hindi siya umimik alam kong hindi siya naniniwala. Lumipas ang ilang oras at uwian na namin. May nakita kaming booth para sa mga kolehiyong nagbibigay ng application form sa amin. Kumuha si Justin. Ako hindi ako kumuha dahil hindi naman ako magkokolehiyo. Mag iipon na lang ako. Aalis ako ng bahay para lumuwas sa Maynila at magbabakasakali na rin.

Umupo kami sa isang bench malapit sa mga booth. Tinitingnan niya ang mga application form. Nag iisip siya kung saan siya mag aaral at anong kurso ang kukunin niya. Napatingin siya sa akin at nakitang malungkot akong tumitingin sa taong nakapila sa booth para sa mga application form ng mga kolehiyong kalahok.

“Oi ayan ka na naman. Malungkot ka na naman. May problema ba?” Ang tanong niya ng mapuna akong malungkot.

“Wala..tara uwi na tayo marami pa kasi akong gagawin sa bahay eh. Alam mo naman.” Ang pag-iwas ko sa tanong niya.

Tumayo na ako at naglakad. Siya namang pagsunod sa akin. Wala pa kami sa labas ng eskwelahan ng hinawakan niya ako sa braso ko at nagpunta sa walang tao na lugar. May punong napapalibutan doon na hindi makikita ng kahit na sinong dumaan.

“Di ba nangako tayo sa isa’t isa na walang lihiman?” Ang sabi niya sa akin. Seryoso ito. Tumango lang ako.

“Eh bakit parang may tinatago ka?” Ang sabi nito.

“Wala naman akong tinatago. Iniisip ko lang kung anong ipapagawa sa akin ni Tiya Martha.” Ang palusot ko.

“Eh kasi kanina pa iyang mukhang mong malungkot. Tapos iniisip mo lang pala eh yung ipapagawa sa iyo ni Aling Martha para namang ganun kalalim ang dahilan para malungkot ka.” Ang hindi pa rin naniniwalang sabi ni Justin.

“Oo nga iyon ang dahilan at wala ng iba. Tara na nga. Papagalitan na naman ako noon. Saka di ba pag may problema naman ako sinasabi ko sa iyo. Ano pa’t naging bestfriend kita.” Ang pangungumbinsi ko sa kanya para matapos na itong usapan na ito. Ayoko na rin kasi siyang mag alala pa. Malaki na ang naitulong niya sa akin. Kaya ako naman ang gagawa ng paraan para matulungan ko naman sarili ko.

“Ok.sige sabi mo eh.” Ang nasabi na lang niya.

Umalis na kami sa lugar na iyon at umuwi. Naging okay naman kasi tamang tama walang tao at ako palang. Kaya nagawa ko ang dapat gawin sa bahay. Ang magluto at maglinis. Dumating sila at okay naman. Nakasabay naman akong kumain sa kanila. At maaga akong natapos kaya nakatulog din ako ng maaga.

Kinabukasan nadatnan ko si Justin nakaupo sa sala. Hinihintay ako. Mukhang malalim ang iniisip. Buti na lang walang pasok ngayon dahil sabado. Nilapitan ko siya para itanong ang bumabagag sa loob nito.

“Hey Justin, andito ka pala?” Ang sabi ko dito.

“Oo mag usap nga tayo?” Ang sabi nito sa akin.

“Ano naman ang pag uusapan natin?” Ang tanong ko dito.

“Bakit may hindi ka sinasabi sa akin?” Ang seryosong tanong niya sa akin.

“Hindi kita maintidihan.” Ang naguguluhan kong sabi sa kanya.

“Kakakausap ko lang kay Camille bago siya lumabas. Ano itong narinig ko sa kanya?” Ang sabi niya sa akin.

“Ang alin ba iyon?” Ang medyo naiinis ko ng sabi kasi kahit ako naguguluhan sa kanya.

“Hindi ka daw pala papag aralin nila Aling Martha sa kolehiyo.” Ang diretsong sabi nito sa akin. Nagulat ako at nanlaki ang mata ko sa narinig sa kanya. Hindi ko alam kung anong isasagot ko kasi totoo naman na hindi ako ang priority pero wala pa namang sinasabi sa akin si Aling Martha kung hindi ako makakapag aral kasi hindi ko pa siya nakakausap.

“Ah eh..alam mo hindi naman si Camille ang magpapaaral sa akin eh. Si Tiya Martha. Saka hindi ko pa nakakausap siya baka hindi naman totoo. Hayaan mo sa susunod pagnakahanap na ako ng tiyempo itatanong ko.” Ang pangungumbinsi ko sa kanya. Kahit ako hindi ko rin alam kung may pag-asang mabago ang desisyon ni Aling Martha ng marinig ko ang pag uusap nila ni Camille.

“Pag natanong mo na sakin ay sabihin mo kaagad para magawan natin ng paraan kung ano man ang kinalalabasan. Ano pa’t naging magbestfriend tayo kung maglilihiman tayo.” Ang nakangiting sabi nito sa akin.

“Oo, sasabihin ko kaagad sa iyo pag natanong ko na.” Ang sabi ko na lang kasabay ng isang pilit na ngiti.

Hindi ko alam kung mapapanindigan kong hindi magsikreto sa kanya. Ayoko ng dagdagan ang paghihirap niya kasi nahihirapan din ako pag nakikita ko siyang ganon. Bahala na si Batman.

Kinagabihan ay naglakas loob na akong magtanong kay Aling Martha tungkol sa pag aaral ko.

“Tiyang Martha, pwede po ba kayong makausap?” Ang tanong ko kay Aling Martha na kasalukuyang nanonood ng palabas.

“Ano iyon? istorbo naman oh” Ang inis niyang sagot sa akin. Ako naman ay pumunta sa harap niya nakatalikod sa pintuan. Katabi kasi noon ay sala kung saan siya nanonood.

“Kasi itatanong ko lang po kung makakapagkolehiyo po ako?” Ang mahinahong tanong ko sa kanya.

“Isang malaking HINDI! Aba sinusuwerte ka. Hindi kita pagaaksyahan ng pera. Saka ang dami ko ng naitulong sa iyo. Kaya magtrabaho ka lang dito o maghanap ng trabaho sa ibang lugar para mapakinabangan ka namin. Ang dami mo ng utang sa amin.” Ang sigaw niya sa akin.

“Eh Tiyang bayad naman ako dahil kinuha niyo na lahat ng pag mamay ari ng mga magulang ko na dapat ay sa akin. Siguro naman po sobra sobra na po iyon.” Ang sagot ko sa kanya. Naiinis ako kasi heto na naman siya sa kakakwenta ng mga ginawa nila sa akin. Napatayo siya at masama ang tingin at lumapit sa akin.

*PLAK*

“Inggrato, bastardo ka. Aba ito pa ang igaganti mo sa amin matapos ka namin kupkopin. Letse ka.” Ang inis na inis na sabi nito sa akin. Hindi pa nakuntento tinadyakan pa ako ng matumba ako sa lakas ng sampal niya sa akin.

“Aray!!!” Ang daing ko ng sinipa niya ang tagiliran ko.

“Bagay yan sa iyo. Sumasagot ka pa sa akin na pabalang hindi lang iyan ang mangyayari sa iyo.” Ang galit niyang sabi sa akin.

“Ito ang ilgay mo sa kukote mo, Oliver, hindi ka namin pagaaksayahan ng panahon. Hindi ka makakapag-aral sa kolehiyo. Tandaan mo iyan. Ilagay mo sa kukute mo.” Ang nanggagalaiting sabi nito sa akin sabay duro ng hintuturo niya sa noo ko habang binabanggit ang masasakit na salita.

“Letse ka. Bwisit ka sa buhay namin. Sana hindi ka na namin inampon. Punyemas!” Ang galit niya pa ring sabi sa akin sabay sipa sa akin. At umakyat na ng kanyang kuwarto.

Umiiyak ako pabalik sa aking kuwarto. Hindi ko alam kung bakit ganoon sila kasama sa akin. Wala naman akong atraso. Sila pa itong may atraso sa akin. Paano na ito? Gusto kong bawiin ang bahay sa kanila dahil dugo’t pawis ang binuwis ng mga magulang ko para mapatayo itong bahay namin tapos iba ang makikinabang. Pero anong laban ko sa kanila kung wala naman akong isang sentimo sa kamay ko. Talo na ako sa laban ngayon pa lang. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Umiyak na lang ako ng umiyak hanggang sa makatulog ako.

Nagising ako ng may humihimas sa aking maselang bahagi. Napamulat ako. Nakita ko si Mang George lasing. Ng makita niya akong nagising. Tinakpan niya ang bibig ko. Saka hinalikan ako sa leeg. Nagpupumiglas ako kaso nakadagan siya sa akin at ang bigat niya kaya hindi ko siya makayang itulak.

“Hhmmmpppp” Ang ungol ko sa pagsasamantala sa akin ni Mang George. Hindi ko alam na magiging ganito ang dadanasin ko.

Naitulak ko na siya bahagya kaso inundayan niya ako ng isang malakas na suntok sa aking sikmura.

“Arrggghhh.” Ang daing ko sa sakit ng pagkakasuntok niya sa akin. Saka isa isang tinanggal ang saplot niya at saplot ko. Ipinasok pa niya ang mabahong brief niya sa aking bibig para hindi ako makasigaw. Tinali niya ang aking mga kamay gamit ang sinturon niya.

Itinaas niya ang aking kamay at sinimulang dilaan ang aking tenga pababa sa leeg at sa aking kilikili. Wala akong magawa kundi umiyak sa mga oras na iyon. Hindi ko aakalain na magiging ganito si Mang George na iyong mga nakikita kong noong pasimpleng hipo hipo niya sa mga boy niya ay may iba palang kahulugan akala ko noon na hindi totoong tinitira niya ang mga boy niya iyon pala totoo. Hayop na tao ito pati ako papatulan niya. Wala ako magawa kundi magparaya.

Dinilaan niya ang lahat ng bahagi na aking katawan. Hanggang dumako siya sa aking pagkalalaki at sinubo niya iyon. Wala akong magawa kundi magpaubaya. Kasi masakit ang pagkakasuntok niya sa aking sikmura. Ng magsawa niya siya ay tinggal niya ang nakapasok na brief at sinampal ako.

“Isubo mo!” Ang sabi niya.

Pinapasubo sa akin ang alaga niya.Sinunod ko naman kahit naduduwal ako. Malaki ito at mataba tantiya ko nasa 8 pulgada ito. Hindi ko talaga siya masubo ng buo. Pero siya pinipilit na isubo ko lahat. Naiiyak na ako ng mga oras na iyon. Ng magsawa saka siya dumura. Pinatagilid niya ako. Nilagyan niya ang aking likuran ng maraming laway. Ganoon din ang alaga nito bago ito pinasok sa aking likuran.

“Aray ang sakit!!” Ang daing ko.

Hinalikan ako sa labi para hindi ako makasigaw. Nalasahan ko ang lasang beer na ininom nito. Lasang red horse. Masuka suka ako. Pero wala akong magawa. Walang puknat ang halik ng ginawad niya sa akin. Nariyang ipasok niya ang dila niya sa loob na parang may ginagalugad. Hanggang sa maipasok niya ng buo ang kanyang alaga.

Naghintay lang siya ng ilang sandali bago umulos. Una ay mabagal at hinugot niya palabas tapos kasabay noon ay mabilis na pagkadyot niya. Nakailang minuto din siya bago niya ako nilagay sa kanyang ibabaw. Doon ko nadama ang sobrang sakit at hapdi ng bawat pagkadyot niya. Wala akong maramdaman kundi sakit at pandidiri sa sarili ko.

Ng mangalay siya ay pumaibabaw siya sa akin. Nilagay ang magkabilang binti sa balikat niya. Halos doon siya nagpakasasa sa akin. Tumagal ng isang oras mahigit dala ng kalasingan at kalibugan kaya matagal siyang labasan.

Maya maya ay nararamdaman ko ng pabilis ng pabilis ang pag ulos niya sa akin tanda na malapit na ito. Pabilis ng pabilis.

“Ayan na akoooooo!!!” Ang sabi niya sabay sumirit na ang katas niya sa loob ng aking likuran. Sobrang dami ito at ang iba ay lumabas pa. Bumulagta siya sa tabi ko. Ako naman ay umiiyak.

“Tang ina Oliver ang sarap mo. Ang tagal ko ng pinangarap na pasukin ka. Buti nakuha na rin kita. Pakipot ka pa kasi eh.” Ang sabi nito sa akin. Nawala ata ang lasing niya.

“Pag nakahanap ako ng tiyempo papasukin kita ulit. Hindi na nagpapagapang ang Tiyang Martha mo. Tutal wala namang mabubuntis kung lalaki ang kakangkangin ko.” Ang sabi ni Mang George.

Tumayo na siya. Tinggal ang sinturon sa aking kamay at nagbihis. Hinalikan niya ako sa aking labi bago lumabas.

Sobrang rinding rindi ako sa sarili ko. Bakit ko ba ito nararanasan? Bakit sobra naman ang ginawang parusa sa akin? Wala naman akong inagrabyadong tao. Wala akong nagawa kundi umiyak. Mga ilang oras din ako nasa ganoong pagmumuni muni ng maisipan ko ng tumayo.

Nagulat ako ng may dugo ang kama ko. Unang beses na may gumanito sa akin. Mas lalo akong nawalan ng gana sa sarili ko ng mga oras na iyon. Pumasok pa rin ako dahil alam kong pupunta si Justin sa bahay at pag nadatnan niya akong nakahilata magagalit iyon sa akin.

Naging matamlay ako buong araw. Napansin ni Justin iyon. Bago kami umuwi ay kinaladkan niya ulit ako dun sa tagong lugar.

“Ano na naman bang problema mo?” Ang usisa sa akin ni Justin.

“Ah eh..” Ang hindi ko na natapos na sabi ng biglang sumabat si Justin.

“Wag mo sabihin na iyong iuutos sa iyo ni Aling Martha na naman ang dahilan mo. Wala ka ng lusot dahil wala si Aling Martha sa bahay niyo dahil pumunta ng Maynila sabi ni Camille.” Ang pambabara sa akin ni Justin.

“Oo..iyon pa rin. Kaya pwede bang layuan mo muna ako. Gusto ko lang mag isa. Baka naman pwede? Siguro naman pwedeng makiusap.” Ang medyo naiinis kong sabi sa kanya bago ako umalis.

Pasensya na Justin. Ayokong malaman mo ito paniguradong pandidirihan mo na ako. Alam kong hindi ka maniniwala sa akin pag sinabi ko ito sa iyo baka sabihan mo pa akong gumagawa ng kwento. Hayaan mo muna akong mag isip. Ako na muna ang bahala sa buhay ko. Hindi ko na kaya ang makita kang nagdudusa dahil sa akin. Malaki na ang naitulong mo sa akin. Pasensya na kung masisira ko ang pangako ko sa iyo. Hindi ko na ata matutupad pa iyon. Ililihim ko na lang ito habang buhay.

Lumipas ang ilang araw, linggo hanggang umabot ng buwan at naulit nga ang paglalapastangan sa akin ni Mang George. Araw araw at gabi gabi niya ito ginagawa. Pag walang tao sa bahay ay buong araw niya akong pagpapasasaan. Grabe ang hayok ng demonyong ito. Parang nasasaniban ng masamang espiritu. Lalo naman akong sinusuyo ni Justin. Pero kahit na anong pilit niya ay wala siya makuhang sagot sa akin. Sinisimulan ko na rin ang umiwas sa kanya pero pilit pa rin siyang lumalapit sa akin.

Isang araw nakita ko na naman siyang nag aantay sa labas ng aking klase. Hindi ako lumabas hangga’t hindi siya umaalis. Pero ng wala ng tao ay siya namang pasok nito.

“Mag usap nga tayo?” Ang galit niyang sabi sa akin. Kumuha ng upuan at humarap sa akin.

“Ano na naman bang pag uusapan natin? Nakakarindi na eh. Hindi ka ba nakakaintindi na okey lang ako.” Ang inis kong sagot sa kanya.

“Bakit ganyan ka na? May nagawa ba akong mali sa iyo? Asan na ang pinangako mo sa akin na walang sikretuhan sa pagitan natin? “Ang medyo mangiyak ngiyak na sabi niya sa akin.

“Siguro kailangan na nating tapusin ang kahibangan natin. Parang ang hirap mangako kasi hindi rin natin ito matutupad. Mahirap umasa. Kaya siguro iwasan mo na lang din ako. Layuan mo na ako. Hindi kita kailangan. Mas maraming tao ka pang makikilala. Mas higit pa sa akin.” Ang naiiyak kong sabi sabay tayo at lalabas na sana ng pinto ng bigla siyang magsalita.

“Ganoon na lang ba kabilis mong itapon ang pinagsamahan natin. Wala akong ibang gusto kundi ikaw lang. Gusto ko lagi kang kasama. Dahil ikaw lang ang nagpapasaya sa akin. Dahil Ikaw lang ang nakakapagbigay ng pag-asa sa akin.” Ang madamdaming sabi niya sa akin.

“Nagkamali ka lang. Pasensya na.” Ang sabi ko. Sabay patakbong umalis. Umiyak na ako. Pinagtitinginan na ako pero hindi ko na lang sila pinansin.

Na makarating ako sa labas ng bahay namin ay tiningnan ko ang kabuuan nito. Alam kong wala pang tao. Gabing gabi na kung dumating si Camille galing lakwatsa pero mukhang hindi uuwi kasi may birthday siyang pupuntahan sa kabilang barangay. Si Aling Martha ayun inaasikaso ang mga papeles na kailangan niya kasi mukhang malapit na siyang mangibang bansa. Nasa Maynila pa rin. Matigas pa rin ang posisyon niya na hindi niya ako pag-aaralin. Habang si Mang George ay sobrang baboy na ang ginagawa sa akin. Parang oras oras ay gusto na niya akong matikman. Malinis daw kasi ako sa katawan hindi tulad ng mga boy niya sa talyer kaya mas gigil siya sa akin.

Pumasok ako sa bahay at nadatnan ko si Mang George na lasing at walang saplot. Nagsasalsal. Alam niya atang walang tao na pupunta kundi ako lang. Nagulat ako pero siya parang wala lang. Normal na sa kanya iyon. Hindi ko siya pinansin. Ngunit tumayo ito at hinablot ang bag ko natumba ako. Saka dumagaan sa akin si Mang George.

“Tang ina mo..iisnabin mo ako. Bakit sawa ka na ba? Bakit meron ka na bang kinahuhumalingan?” Ang galit nitong sabi sa akin. Sabay sampal sa mukha ko.

“Aray po..wala po..pagod lang po ako. Bukas na lang po natin gawin. Papahinga muna po ako.” Ang naiiyak kong sabi.

“Tang ina mo kating kati nako ngayon. Wala kang magagawa kung gusto kong araw arawin ka. Letse ka.” Ang sabi sa akin ni Mang George. Sinampal sampal ako.

“Sige po tama na po...huhuhu..gagawin ko na po” Ang naiiyak kong sabi.

“Gusto pang masaktan eh. Susunod naman pala.” Ang sabi niya sa akin. Tumayo ito lumuhod sa akin at nginudngod ang alaga sa aking mukha bago kinuha ang baba saka pinabuka ang bibig para ipasok ang kanyang mabahong alaga. Hindi na ata siya lumalabas sa kuwarto ko. Oo doon siya natutulog. Ako ang ginawang kabit. Gusto kong magsumbong pero alam kong hindi maniniwala sila Aling Martha sa akin.

Sinubo ko ang alaga niya. Tumagal iyon ng ilang minuto. Hanggang sa magsabi siya na titirahin na naman niya ako. Umayaw ako. Pero sinuntok ako sa sikmura. Hinubad niya ang pantalon ko pababa at pinatalikod. Dinuraan ang likuran ko saka pinasok ang alaga niya.

Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Masyadong marahas ang ginagawa niya. At sahig pa ang aking kinahihigaan kaya lalong sumakit ang katawan ko. Hindi ko na kaya ang ginagawang kababuyan sa akin ni Mang George. Kaya ng makuha ko ang aking bag ay inihagis ko iyon sa kanya para matanggal siya sa aking likuran.

Natumba siya at tumayo ako. Medyo lasing na siya pero nagawa pa niyang tumayo at hinila ang damit ko. Napunit ito. Sinipa ko siya at natumba at nabagok ang ulo sa paso na katabi niya. Nawalan ito ng malay. Nataranta ako ng makita kong dumugo ang ulo ni Mang George kaya wala akong inaksayang panahon kundi ang tumakas na sa impiyernong lugar na ito. Bahala na kung saan ako pupulutin.

Pumunta ako sa aking kuwarto pagkatapos kong iaayos ang aking pantalon. Kumuha ng ilang damit. Saka ako umalis ng kuwarto ko. Hindi ko napansin na nawala na pala si Mang George. Maya maya pa ay nakita ko siya sa aking likod at may dalang tali. Inilagay niya sa aking leeg. Nahirapan akong huminga sa tindi ng pagkakasakal niya sa akin.

Pero nagawa ko pang manlaban sa kanya ng may makita akong maliit na paso at binasag ko iyon sa kanyang ulo. Napaluhod siya. Pagkakataon ko na itong makatakas. Pero nagawa niyang mahablot ang aking bag.

“Akala mo siguro makakatakas ka sa akin.” Sabay hila niya sa aking bag palapit sa kanya. Pero nagawa kong alisin ang aking backpack sa aking likuran. Kaya lumabas ako at nagkataong nasa pintuan si Justin at kakatok sana. Nagulat ako at natulala. Naging istatwa at hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

Maya maya ay nagulat akong hinablot niya ang aking kamay. Sabay tumakbo kami palayo sa bahay namin. Naririnig ko pang sumisigaw si Mang George sa akin.

“Bumalik ka rito. Gago ka!” Ang galit na sabi niya. Buti na lang biglang umulan ng malakas kaya walang nakarinig sa kanyang sinabi at walang nakakita na hubad siya. Napansin niya yata iyon kaya bumalik siya sa bahay.

Kami naman ay wala ibang ginawa kundi ang tumakbo ng tumakbo hindi alam kung saan pupunta. Pero ang alam ko medyo malayo na ito. Walang masyadong tao sa kalsada dahil malakas ang buhos ng ulan. Buti na lang dahil nakakahiya kung may makakaalam pa.

Masyado ng malayo kami para mahabol pa kami ni Mang George. Tiyak naman iyon na hindi na kami mahahabol pa. Kaya tumigil muna ako. Kasi nilalamig na ako at masakit na ang paa ko sa kakatakbo. Huminto kami sa isang abandonadong bahay.

Nagpatila kami. Pareho kaming basang basa. Nanginginig na ako sa lamig. Napansin iyon ni Justin. Niyakap niya ako. Tiningan kung mayroon kahit na anong pwedeng higaan. Nakakita siya ng karton at inayos niya iyon. At pinahubad ni Justin ang mga damit ko. Pero aawatin ko siya sana ng hindi niya akong pinayagan. Kaya wala akong nagawa kundi ang maghubad. At ng mahubaran niya ako ay siya namang bumalot sa akin sa kartong ginawa niya. Para mainitan ako.

Tumulo ang luha ko sa ginawa ni Justin. Matapos kong sirain ang sumpaan at pagtabuyan siya ay heto pa rin siya at dinadamayan ako. Nakita ito ni Justin. Niyakap niya ako at pinahiran ang luhang dumadaloy sa aking mga mata.

“Bakit? Bakit? sa kabila ng lahat..ginagawa mo pa rin ito.” Ang humihikbi kong sabi.

“Karugtong ka ng buhay ko diba. So dadamayan kita. Nagsumpaan tayo. Kaya hindi kita iiwan.“ Ang sabi nito. Maya maya ay hindi ko namalayan na dumampi ang labi niya sa labi ko.

Sobrang natulala ako sa ginawa niya. Hindi ko aakalain na gagawin niya ito sa akin. Nagtatanong ako sa sarili ko kung bakit ako ang pinili ni Justin sa kabila ng marami akong kapantasan sa buhay. Pero nagpapasalamat ako kasi siya ang nagpahalaga sa akin ng ganito.

Lumaban ako ng halik sa ginawa niya. Sobrang lambot ng labi niya. Hindi ko aakalain na mababaliw na ako sa sarap sa nararamdaman ko ngayon. Ngayon lang may dumampi sa labi ko ng ganito. Nakaramdam ako ng kamay na gumagapang sa katawan ko.

Alam kong kay Justin iyon. Nanumbalik sa aking alaala ang kahayupan sa akin ni Mang George. Walang ano ano ay biglang naitulak ko si Justin. At napahawak ako sa mukha ko at umiyak.

Naramdaman ko na lang niyakap niya ako ulit. Wala akong nagawa kundi ang yumakap sa kanya. Wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak. Sobrang hirap naman ng dinanas ko. Bakit ba nagkaganito ang buhay ko?

“Ssshhh..tahan na..andito naman ako. Hindi kita papabayaan.” Ang sabi nito sa akin.

“Ang dumi dumi kong tao. Gusto ko ng mamatay...” Ang naiiyak kong sabi.

“Wag mong sabihin yan. Andito pa ako. Hindi sa gusto kong gumaan ang pakiramdam mo. Pero alam kong makakabawas ito. Mahal kita Oliver matagal na.” Ang sabi nito sa akin.

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya sa akin. Ako mahal niya. Bakit? Paano? At Kelan? Yan ang mga katanungan ko sa aking sarili. Maraming babaeng nagkakandarapa sa kanya pero bakit ako? Hindi ako ang dapat niyang mahalin. Maruming tao na ako. Pero iba ang pakiramdam ko sa sinabi niya. Nagtatalo ang utak at puso ko. Pero nanaig sa akin ang sabihin ang totoo.

“Mahal din kita Justin. Matagal na!” Ang nasabi ko.

Tumingin sa akin si Justin ng nakangiti. Ibayong sigla ang aking nadarama sa mga oras na iyon. Hindi ako makapaniwala. Sa ganitong pagdadalamhati ay may magandang pangyayaring magaganap.

Hinalikan niya ako ulit sa aking labi. Matagal at mapusok. Malaab at ibayong sarap. Ito na ata ang tinatawag nilang halik ng wagas na pagmamahal. Hindi ko maintindihan pero parang panaginip lang ang lahat pero ayaw ko na magising kung panaginip lang ito.

“Hindi ko gagawin ang isang bagay na hindi ka pa handa.” Ang makahulugang sabi nito sa akin.

Alam ko na ang tinutukoy niya. Naiintindihan niya ako sa mga oras na iyon. Babalik at babalik ang kahayukan pag nagniig kami. Kaya patagilid niya akong niyakap. Hanggang sa makatulog kami.

Nagising si Justin at napansing nilalagnat ako. Ginising niya ako. Pero hindi ko kaya. Nahihirapan akong bumangon at idilat ang mata ko.

“Ang taas ng lagnat mo. Dito ka lang. Tutal tumila naman ang ulan uuwi muna ako sa amin. Dadalhan kita ng pagkain, damit, gamot at inumin para gumaling ka. Hintayin mo ako dito.” Ang nag-aalalang sabi nito sa akin. Tumango lang ako.

Hinang hina ako ng mga oras na iyon. Pakiramdam ko mamatay na ako. Wala akong lakas para tumayo. Hindi ko na talaga kaya.

Nanumbalik sa akin ang pait at hapdi na aking nararamdam sa pamilya nila Mang George. Maiintindihan ko pa na saktan ako. Pero ang babuyin ako ay parang niyurakan na ang aking buong pagkatao. Sobrang dumi ang tingin ko sa sarili ko.

Wala na akong mukhang maihaharap sa mga tao. Kaya pinangako ko sa sarili ko na magpapakalayo muna ako kahit kanino. Dahil alam kong ito ang tama. Pero kahit na anong ipilit kong itago sa kanila ang pait at hapdi ay nararamdaman din nila lalo na si Justin.

Nung una hindi talaga ako komportable kay Justin. Dahil alam kong mahirap siya pakisamahan base sa estado ng buhay niya. Pero nagkamali ako. Dahil ako ang pinili niyang makasama sa araw araw hanggang sa mapalapit na ang loob ko.

Nagpapasalamat ako na nakilala ko siya. Siya ang nagbukas sa akin ng kakaibang mundo. Kaya hindi ko alam kung paano ako makakaganti sa kabutihang pinakita sa akin ni Justin. Ng mapagod ako sa kakaisip at kakaiyak ay nakatulog ako.

Bigla ulit lumukas ang ulan habang natutulog ako. Ginaw na ginaw ako hanggang sa makarinig ako ng yabag ng paa na papalapit sa akin. Natuwa ako sa narinig ko dahil nakarating din sa wakas si Justin.

Pagmulat ng mata ko ay medyo masakit ito dala ng kakaiyak. Ng maging malinaw na ay bigla akong kinabahan at nagulat sa aking nakita.