NO ONE© Chapter 12

Andito na naman po ang inyong lingkod. Magbibigay ng maigsing patalastas. Gusto ko lang pasalamatan sila ramy from qatar, Ross Magno at Rue. Ang mga loyal and avid readers ko na laging sumusubaybay sa aking gawa. Salamat din sa mga silent readers. Minsan pwedeng magparamdam kayo. Mapapanis kasi mga laway niyo..hehehe.

Balik tayo sa aking istorya. Well isa lang masasabi ko dito sa kabanata na ito. Muling ibalik ang tamis ng Pag-ibig (?) hahaha..Siya kayo na ang bahala mag-isip. Gusto ko lang sabihin sa inyo malapit na malapit niyo na pong malaman ang dahilan ng "PROLOGUE". Wag po masyadong mainip. Dadating tayo doon. Pag nabasa niyo kasi iyon hindi ko alam kung matutuwa kayo o magagalit. Basta hintay hintay lang. Malapit na iyon. Enjoyin niyo muna itong masasayang tagpo..hahaha.

______________________________________________

Hindi ko inaasahan na ang taong akala ko ay limot na ay makikita ko ulit. Parang nanumbalik ang aking alaala sa kanya. Hindi ko alam pero parang naging masaya ako. Dahil nakita ko siya ulit. Lalo siyang gumuwapo. Hindi mo aakalaing driver ang hinahanap na trabaho nito kasi pang modelo ang dating. Nakakabighani. Pero naalala ko ang pagtabuyan niya ako kaya isinantabi ko ang aking nararamdaman.

“Sige upo ka.” Ang malamig kong sabi.

“So ikaw pala si Andrei Justin Dela Torre?” Ang tanong ko.

“Opo.” Ang matipid niyang sabi. Mukhang nahihiya ang mokong.

“Bakit napili mong maging driver at bodyguard? Hindi ka naman mukhang pangdriver lang.“ Ang seryoso kong tanong.

“Alam kong hindi po kayo maniniwala pero papatunayan ko po sa inyo na hindi naman po kailangan husgahan ang isang tao sa panlabas na anyo para masabi mong hindi siya karapat dapat sa posisyong kanyang inaaplyan. Ang importante ay marangal na trabaho naman po ito. Kaya wala akong problema kahit janitor pa iyan o tagalinis ng kubeta ang importante ay maayos at disente ang trabaho ko.” Ang mahaba niyang pahayag.

Hindi pa rin kumukupas ang galing niya. Magaling pa rin siyang magpaliwanag. Kaya nga isa iyon sa mga nagustuhan ko sa kanya. Malaman at malakas ang dating ng bawat salitang bibigkasin niya. Hindi kataka takang kung laging nangunguna ng klase.

“Ano palang natapos mo?” Ang tanong ko.

“Hindi pa po ako natatapos. Tumigil muna ako pansamantala kasi kailangan kong tustusan ang kapatid ko. Mauubos kasi ang savings namin gawa ng nag aral po ako ng engineer sa DLSU.” Ang sagot niya.

“Taas pala ng pinag aralan mo pero bakit gusto mong maging driver lang marami ka naman pwedeng pasukan?” Ang usisa ko pa rin.

“Sir kailangan ko lang po talaga ng trabahong ito. Ito kasi ang pumasok sa isipan ko ng inisip kong tumigil. Gusto ko rin kasi makapunta sa iba’t ibang lugar nagbabakasakali akong makikita ko ang matagal ko ng hinahanap.” Ang makahulugang sabi niya.

“Hinahanap?” Ang nagtataka kong sabi.

“Opo may tao kasi akong hinahanap. Lumayas po siya inaakala po niyang galit ako. Mahal na mahal ko po iyon kaya gusto ko po siya makita at sa trabahong ito baka mahanap ko siya.” Ang sabi niya.

“Ah ganun ba. Asawa mo ba ang hinahanap mo?” Ang interesante kong tanong. Talagang inusisa ko siya.

“Naku po single pa po ako pero pag nahanap ko na po iyong taong iyon ay magpapakasal na po kami.“ Ang sabi niya.

“Single ka pa?” Ang hindi ko makapaniwalang sabi sa kanya.

“Nakakahiya po aminin pero tama po kayo. Single pa po ako hanggang ngayon. Siya lang kasi ang tinitibok ng puso ko. Wala ng iba. Kaya po sana iconsider niyo po ako.” Ang nagsusumamong sabi niya sa akin.

“Kakayanin mo ba ang trabaho ng pagiging driver at the same time ay maging bodyguard ko?” Ang tanong ko.

“Opo lahat kakayanin ko basta po okay ang sahod wala akong problema.” Ang nakangiti niyang sabi.

Naku malalaglag na ako sa aking kinauupuan dahil sa kanyang mga ngiti at bumibilis talaga ang tibok ng puso ko sa tuwing ngumingiti siya. Bakit kasi dumating pa ito sa buhay ko. Akala ko makakawala na ako sa kanya ng lisanin ko ang Batangas pero heto siya nagbabalik ulit.

Biglang kumatok si Josephine. May bisita daw ako. Tinanong ko kung sino? Ang sabi niya ay si Tinyo. Paano naman nakapunta iyon? Wala pa akong sasakyan. Kaya sinabi kong papasukin siya.

“Alam niyo po sir familiar po ang mukha niyo?” Ang biglang sabi niya. Kinabahan ako baka makilala niya ako.

“Ah paano mo naman nasabi?” Ang maang maangan kong sabi.

“Eh kasi..” Ang naputol niyang sabi ng biglang bumukas ang Pintuan ng aking opisina at biglang iniluwa si Tinyo.

“Kuya Oliver..dito ka pala nagtatrabaho. Ang ganda ng opisina mo Kuya.” Ang masayang sabi niya sa akin kinabahan ako kasi nalaman na ni Justin ang aking pangalan baka magduda siya. Kumandong sa akin si Tinyo.

“Paano ka napunta dito? Wala pa naman tayong sasakyan?” Ang usisa ko.

“Eh kasi nakita ko po sa wallet niyo. Kaya nagbakasakali ako. Saka po nababagot ako sa bahay.” Ang sabi niya.

“Naku ikaw talaga baka mamaya naligaw ka. Naku ayoko ng magkahiwalay tayo. Wag na wag mo ng uulitin iyon ha.” Ang sermon ko sa kanya.

“Kuya pasensya na po. Hindi na po mauulit.” Ang parang naiiyak na sabi niya. Niyakap ko siya.

“Okay lang iyon. Ayoko lang kasi maulit na mawala ka. Takot na akong may mawala pa sa buhay ko.” Ang sabi ko.

“Sorry Kuya.” Ang naiiyak na sabi niya.

“Ssshhh...tahan na hindi galit si Kuya. Sandali lang ha. Pabili ako sa sekretarya ng pagkain natin.” Ang pagpapakalma ko sa kanya at binaba siya at lumabas.

Nag-utos ako ng bumili ng makakain para sa amin ni Tinyo. Sinama ko na rin si Josephine para naman hindi nakakahiya. Kasi inutusan ko siya. Kahit na iyon ang kanyang gawain ay nahihiya pa rin akong mag utos dahil hindi pa ako sanay. Bigla naman akong naihi kaya nagbanyo muna ako.

“Anong pangalan mo?” Ang tanong ni Justin.

“Tinyo po!” Ang sabi niya.

“Kapatid mo ang nakaupo diyan kanina?” Ang tanong niya sabay turo sa upuan ko.

“Opo.” Ang sagot niya.

“Anong buong pangalan ng Kuya mo?” Ang tanong niya.

“Oliver Concepcion po.” Ang sagot niya.

“Oliver Concepcion?” Ang hindi niya mapaniwalaan.

“Opo bakit po?” Ang takang sabi ni Tinyo.

“Ah wala kasi pamilyar kasi ang pangalan niya.” Ang sabi ni Justin.

“Saan ang probinsiya niyo pala?” Ang tanong.

“Naku wala po akong probinsiya si Kuya Oliver ang alam ko taga Batangas siya. Kasi inampon lang ako ni Kuya Oliver. Palaboy laboy po kasi ako noon.” Ang sabi niya.

“Talaga? Taga Batangas ang Kuya mo?” Ang usisa niya.

“Opo.” Ang sagot niya.

Binuksan ko na ang pintuan ng aking opisina. Pumasok na ako. Nakita kong kausap ni Justin si Tinyo. Naku baka makakuha na siya ng impormasyon sa akin. Hindi pa panahon para malaman niya na ako nga itong Oliver na kilala niya.

“Uhmm pasensya ka na kung pinaghintay kita. Justin right?” Ang sabi ko.

“Opo.” Ang matipid niyang sabi.

“Uhmm makakaalis ka na tatawagan ka na lang namin pag ikaw ang kukuhanin namin.” Ang sabi ko.

Nagulat man ay wala siyang nagawa. Tumayo na siya at lumabas ng aking umpisa. Nakahinga ako ng maluwag.

“Kuya may problema ba?” Ang puna ni Tinyo.

“Wala naman. Uhmm bunso?” Ang sabi ko.

“Ano po iyon Kuya?” Ang sabi niya.

“Kinausap ka ba ng lalaki kanina?” Ang tanong ko.

“Opo.” Ang sabi niya. Patay.

“Anong tinanong sa iyo?” Ang usisa ko.

“Kung ano name mo at kung saan ang probinsya mo.” Ang sagot niya.

“Sinagot mo ba?” Ang kinakabahang sabi ko.

“Opo.” Ang nakangiti pa niyang sabi. Lagot na. Buti na lang nakita ko silang nag uusap at buti napaalis ko siya kaagad dahil tiyak ko hindi iyon titigil kakaimbestiga pag nalaman niya ako ang kilala niyang Oliver.

Hindi pa rin ako komportable na nagkita kami. Ewan ko. Masaya at galit ang nararamdaman ko sa kanya. Masaya dahil nakita ko siya ulit pero sa kabilang banda ay may galit akong nararamdaman kasi pinagpalit niya ako sa babaeng kailan lang naman niya nakilala. Alam kong kilala niya si Camille pero hindi niya naman ito kilalang lubos pero siya pa rin ang pinaniwalaan niya. Napabuntong hininga ako.

Pero nagtataka ako sa sinabi niyang nauubos na ang savings niya. Bakit hindi ba mayaman sila? Anong nangyari bakit kailangan niyang magtrabaho pa? Ang mga nasaisip ko.

Hindi ko alam pero naawa ako sa kanya. Kahit paano may nagawa naman siyang maganda sa akin. Kaya bakit hindi ko siya tatanggapin ulit. Tulong ko na rin ito sa lahat ng nagawa niya kahit na may ginawa itong ikinagalit ko.

Mas marami naman kasi talagang nagawa sa akin si Justin at hindi ko maalis na hindi alalahanin iyon. Sayang lang kasi humantong kami sa hiwalayan. Pero alam ko kailangan na kailangan niya ito kaya kahit sa simpleng paraan ay makabayad ako sa kagandahang loob niya.

Kaya napagdesisyunan ko siya ang kunin ko. Alam ko mali ito kasi ayoko ng magkaroon pa ng kahit konting ugnayan sa kanya. Pero hindi talaga maatim na aking konsensiya ang nagsusumamong mata niya na kunin ko siya. Dahil kitang kita ko iyon sa kanya mga mata.

“Josephine?” Ang sigaw ko.

“Bakit po sir?” Ang sabi niya matapos pumasok sa aking opisina.

“Uhhmm...ito ang nakuha kong driver tawagan mo siya at sabihan kung available na siya bukas pwede na siyang magsimula. Punta siya kamo dito sa opisina ng umaga para makabili kami ng sasakyan. Kasi wala pa akong sasakyan bibili pa lang.” Ang bilin ko sa kanya.

“Sige po makakarating po sa kanya.” Ang sabi ni Josephine.

“Nandiyan na bang ang pagkain?” Ang tanong ko.

“Uhhmm wala pa po pero pag dumating ipapasok ko na lang po sa opisina niyo.” Ang sabi niya sa akin.

“Ok sige iyon lang.” Ang sabi ko sa kanya. Lumabas na ito at bumalik sa kanyang lamesa.

“Hantayin na lang natin muna ang pagkain. Maya maya aalis tayo punta tayo ng mall.” Ang sabi ko.

“Yehey aalis kami.” Ang tuwang tuwa na sabi niya.

Natawa ako. Hay kahit kailan talaga si Tinyo pag nakarinig na may pupuntahan ang saya saya. Hindi ko rin naman siya masisisi kasi ngayon pa lang niya ito nararanasan. At isa pa ay bata kasi kaya literal na inosente sa lahat ang bata. Hayaan ko na lang muna.

Papasok din kasi ako sa aking mga klase. Buti na lang panggabi ang culinary ko. Hapon naman ang aking business administration course. Busy ako everyday.

Lumipas ang ilang minuto ay kumatok at pumasok si Josephine at dala dala ang pagkain na inorder niya para sa amin. Jollibee pala ang inorder niya. Paborito pa naman ito ni Tinyo buti na lang. Hindi nga ako nagkamali kasi ng makita ito ni Tinyo ay tuwang tuwa ito.

“Wow Jollibee!.” Ang masayang sabi niya.

“Oo di ba paborito mo ito?” Ang tanong ko.

“Opo.” Ang masayang sabi niya.

“O Josephine kunin mo na ang pagkain mo para masaluhan mo kami.” Ang alok ko sa kanya.

“Nakakahiya naman po sir.” Ang sabi niya.

“Naku wag kang mahiya hindi ka naman iba eh.” Ang sabi ko.

“Salamat po sir!” Ang pagpapasalamat niya.

Kinabukasan ay dumating si Justin parang aakyat ng ligaw sa hitsura. Hay ewan ko. Masyadong paimpress. Pero alam niyo bang siya lang ang bukod tanging may hitsura sa lahat ng aplikante. May mga batang nag apply din pero walang dating kumbaga. Siya kasi kahit saang anggulo mapapalingon ka.

“Uhmm ano bang gusto mong itawag ko sa iyo?” Ang sabi ko kahit alam ko ang pwedeng itawag.

“Justin na lang po.” Ang sabi niya.

“Uhmm ok Justin. Hindi ka naman aakyat ng ligaw niyan sa hitsura mo.” Ang medyo natatawa kong sabi.

“Ah eh sir pasensya na po ito kasi ang mga damit kong presentable eh.” Ang nahihiya niyang sabi.

“Ok sige tara na. Sasakay tayo ng taxi muna. Kasi ikaw ang sasama sa akin para bumili ng sasakyan ko.” Ang sabi ko.

“Ok po.” Ang matipid niyang sabi.

At umalis na kami. Gusto kong sorpresahin si Tinyo pagkauwi ko. Gusto ko kasing makita ang hitsura niya pag alam niyang may bagong gamit. Sobra kasi kung makareact siya. Wagas.

Umalis na nga kami ni Justin. Ang dami naming pinuntahan na bilihan ng mga sasakyan. Hanggang sa makakita ako ng isang sasakyan na nagpukaw sa aking interes. Isa itong itim na sasakyan. RAV4 ang sasakyan. Okay na ito hindi naman kailangan malaki. Ang importante ay masasakyan ko.

“Sir ito ba ang Gusto niyo?” Ang sabi ng isang car agent.

“Pwede ko bang makita ang loob?” Ang sabi ko sa kanya.

“Opo sir sige po.” Ang magalang niyang sabi.

Tinitingnan ko ang loob. Sobrang nakakamangha. Alam mo marami namang magagandang sasakyan. Pero bukod tangi ito ang nagpukaw sa aking interes. Ngayon lang kasi ako makakahawak ng ganito. Minsan lang ako nakasakay ng sasakyan noong nandoon pa ako nakatira kila Justin.

Pinapasyal kasi kami ng kanyang mga magulang. Tuwang tuwa ako kasi hindi ko iyon naranasan sa piling nila Mang George at Aling Martha. Kaya laking pasalamat ko noon kay Justin dahil hindi siya nag kaakit sa akin na ibahagi kung anong meron siya. Kaya sana kahit sa ganitong paraan ay makabayad ako.

Aminado naman akong may puwang si Justin sa puso ko. Siya ang unang lalaking minahal ko. Aminado akong sa lalaki na ako nagkakagusto simula ng maging kaibigan ko si Justin. Hindi ko iyon pinagsisisihan kasi naramdaman ko naman na minahal niya ako. Iyon nga lang ay hindi naging maganda ang aming paghihiwalay. Ewan ko pero parang may nagsasabi na gusto kong makipagbalikan kay Justin. Pero sa kabilang banda ay may nagsasabing iwasan ko siya dahil baka saktan niya lang ako ulit. Hay ang gulo. Nakaramdam ako ng may humawak sa aking kamay. Napatingin ako.

“Sir Okay lang po ba kayo?” Ang nag aalalang sabi ni Justin. Pumasok pala siya sa sasakyan ng hindi ko namamalayan.

“Okay lang ako. May naalala lang kasi ako.” Ang sabi ko.

“Sir kasi po akala ko may nangyaring hindi maganda. Umiiyak rin po kasi kayo.” Ang nag aalalang sabi niya sa akin.

Lalo akong nahuhulog sa pinapakita niyang concern. Bumabalik ulit ang mga alaala na masaya naming pinagsamahan noon.

“Ah pasensya ka na. Emosyunal lang ako dahil ngayon lang ako ulit nakahawak ng ganito.” Ang nahihiya kong sabi at pinunasan ko ang aking mukha. Pero kinuha niya ito sa akin. At pinusan. Nagkatinginan kami ng matagal habang ginagawa niya na punasan ang luha ko.

Hindi ko alam pero isa lang ang nararamdaman ko ngayon. Napakasaya ko. Sana hindi na matapos ang araw na ito. Hindi ko talaga kayang tiisin ang lalaking ito. Dahil pati ang pagtibok ng puso ko ay siya pa rin ang laman.

Alam niyo ng maramdaman ko ulit ang magmahal sa katauhan ni Kuya Emil ay nakita ko lahat ng katangian na gusto ko sa isang lalaki. Siguro dahil may pagkakahawig ang katauhan niya kay Justin o talaga si Justin pa rin ang laman ng puso ko at hindi pa rin iyon nagbabago. Magulo kasi bigla kasi siyang bumalik. Ewan pero kahit ako nahihirapan.

“Uhmm sir ito na po ba ang kukunin niyo?” Ang nagpukaw sa amin dalawa ni Justin. Nahiya naman ako. Ganundin siya. At tapos tumingin ako sa kanya.

Ngayon ko lang napansin ang car agent na ito. May hitsura siya. Pero hindi ko alam pero nakita ko siyang ngumiti. Mas lalo tuloy akong nahiya sa kanya. Tumayo ako at humarap ako sa kanya.

“Ah yes. Ito na ang kukunin ko.” Ang sabi ko.

“Ok po sir this way po sir para po papirmahan ko sa inyo ang mga dokumentong kailangan niyo.” Ang magiliw niyang sabi.

Napansin kong masama ang tingin ni Justin doon sa car agent. Kayo lalo akong nagkaroon ng ideya na pagselosin ko siya. Ng makapunta na kami sa isang babasagin ng lamesa para papirmahan ako ng mga dokumento.

Habang ako ay pumipirma ay inalok ako ng tsaa. At ng akmang ibibigay sa akin ay kunyaring natabig ko ito. Ang malas ko nga lang ay nabasa ako.

“Ay sir pasensya na po kayo. Hindi ko po sinasadya.” Ang sabi niya sabay labas ng panyo niya at pinusan ang damit ko. Nakita naman ni Justin ito.

“Ikaw kasi tumingin ka sa ginagawa mo.” Ang medyo galit na sabi niya. Natuwa naman ako.

“Pasensya na po talaga. Hindi ko po sinasadya.” Ang paghingi niya ng dispensa.

“Okay lang iyon. Alam kong aksidente lang iyon.” Ang nakangiti kong sabi.

At iyon na nga pinapagpatuloy lang namin ang pagpipirma. Sinasabihan din niya ako ng ilang mahahalagang bagay ukol sa mga dapat kong malaman dahil bago lang ako nagkaroon ng sasakyan. Kaya interesado ako sa lahat lahat.

Nakita ko si Justin nakatingin pa rin ng masama sa car agent. Kasi paano naman lumalandi ako. May pangiti ngiti ako. Pero hindi ko naman alam kung bakit kailangan niyang magselos. Hindi naman niya alam na ako ang Oliver na hinahanap niya.

Bigla naman ako sinilaban na kung ano. Kaya para makumpirma ko kung talagang nagseselos si mokong aksidente kong nilaglag ang aking ballpen. At kasabay noon ay sabay sabay kaming yumuko at kinuha ang nalaglag na ballpen. Nagkamali ako kasi dapat kukunin lang dapat ng car agent pero sumabay pa itong si Justin kaya napahawak ang kamay ko sa kamay ng car agent at siya naman sa akin. Nagkatinginan kaming tatlo. Pero bukod tanging akong ngumiti kay car agent. Gusto ko kasing magselos si Justin.

Hindi naman ako nagkamali. Ng maayos namin ang sarili namin ay nagpaalam si Justin na lalabas muna para magyosi. Nilalamig daw kasi siya. Alam kong palusot lang niya iyon. Kami naman ay walang sawang nagkwekwentuhan. Nakita ko si Justin na nakatingin sa aming dalawa. Masama pa rin ang timpla ng mukha.

Dito ako nakakuha ng ideya para malaman ang buong pagkatao ng car agent. Siya si Albert Meneses. 23 years old. Sa Pasig nakatira. Medyo malayo siya sa pinagtatrabahuhan niya. Pero okay lang iyon sa kanya. Magiliw din siya. Single nga pala siya. Kaya nagkaroon ako ng ideya na anyayahin siya mamaya. Hindi naman siya tumanggi sa aking alok. Basta sinabi kong walang makakaalam sa gagawin namin.

Natapos na namin ang kailangang tapusin at sinabihan niya akong irerelease na lang nila ang sasakyan mamaya at siya na ang maghahatid sa opisina ko. Sumang ayon naman ako.

Umalis na kami ni Justin para bumalik sa aking opisina. Sinabihan ko na lang siya na pwede na siyang umuwi. Bukas na lang siya bumalik dito sa opisina. Ayokong papuntahin siya sa aking condominium. Kasi baka malaman o mabuko niya ako.

“Sige po sir mauna na po ako.” Ang magalang niyang sabi sa akin.

“Sige bukas na lang Justin.” Ang sabi ko.

At matapos magpaalaman sa isa’t isa ay umalis na siya. Gusto ko man siyang makasama ng matagal pero parang may nagsasabing iwasan ko siya. Pero hindi ko alam kung bakit. Iyon kasi ang nararamdaman ko sa kanya. Siguro dala na rin ng masasakit na alaala na binigay niya sa akin. Alam kong nasaktan ko siya ng itago ko ang aking pagkatao. Pero talagang hindi pa ako handang magpatawad siya kaya hindi ko siya magawang makasama ng matagal pa. May alinlangan pa rin kasi ako. Sana mapatawad niya ako.

Lumipas ang ilang oras at kinatok ako ni Josephine nandoon na raw sa baba ang aking sasakyan. Tinext na rin ako sa Iphone ko ni Albert ang aking car agent. Sinabihan ko siyang maghintay sa sasakyan at bababaan ko siya. Pinauwi ko na rin si Josephine dahil wala na rin naman siyang gagawin pa.

Ng makarating ako sa baba ay kaagad kong hinanap ang aking sasakyan at nakita ko siyang kumakaway sa akin. At pumasok na ako sa aking sasakyan. Nakangiti ito atnakatingin sa akin. Hay dinadaanan niya ako sa pagpapacute. Siyempre ako dahil iba ang pagkatao ko kaya siguro nagawa kong pumatol. Ngayon ko lang ito gagawin. Dahil kahit noon ay takot akong lumapit sa mga lalaki. Siguro nadala ng bago kong hitsura ang lakas ng loob kong pumatol sa kapwa ko ng walang kinatatakutan.

“Here’s your key.” Ang sabi niyang nakangiti at inabot sa akin ang susi pero hindi niya binitawan ang susi sa kamay ko. Hindi ako makagalaw sa kanyang pinakita.

“Saan tayo?” Ang nagpukaw sa aking ulirat. Naging tuod ako. Nahiya ako at napatingin sa kabilang side. Hinawakan niya ang aking baba at tiningnan niya ako. Maya maya ay nakita kong palapit ng palapit ang mukha niya at kasabay noon ay siniil niya akong ng halik.

Nagulat ako. Pero aminado akong nasarapan sa kanya. Ang galing niyang humalik. Parang sanay na siya. Siguro marami itong naging kasintahan kaya magaling sa halikan. Hindi naman kataka taka kasi may dating siya.

“Satisfied?” Ang nakangiting sabi niya sa akin. Talagang dinaan ako sa pagpapacute.

“Yup” Ang nakangiti ko ring sabi sa kanya.

Hindi ko pinagamit ang sasakyan na binili ko. Sumakay kami ng taxi para kumain sa isang mamahaling restaurant. Sa isang hotel sa Manila kami kumain. Puro kuwentuhan ang naganap sa amin. Hanggang sa magyayang siyang magcheck in kami. Oo sinabihan niya ako. Pumayag naman ako.

Habang paparating ay kinabahan ako sa aking gagawin. Kasi bago lang ako sa ganitong kalakaran. Hindi ko nga nasubukang mamik up ng mga lalaki kahit mayaman ako. Kasi takot ko lang. Siyempre baka may sakit na iyon. Kaya nagsisiguro lang naman ako.

Ng mapansin niya parang kinakabahan ako pinulupot niya ang kanyang kamay sa aking beywang at pinalapit sa kanya. Siyempre magkadikit na kami. Wala namang pakialam ang lalaking naghatid sa amin. Kaya okay lang. Saka walang dating iyong lalaking naghatid sa amin hindi katulad ni Albert. Kung mayroon siguro niyaya ko rin siya. Hay ganito na yata ako. Baka hindi ko na namalayan na isang araw makati na ako. Pero wala namang mawawala kung susubukan ko. Try try lang muna. Enjoyin kumbaga.

Ng makapasok kami sa aming kuwarto ay nilock niya ito. Humarap sa akin at hinawakan ang aking mukha. At siniil ako ng halik. Bumaba ang kanyang kamay at inisa isang tanggaling ang saplot ko. Gumanti ako ng halik at sinumulan ko ring tanggalin ang kanyang mga saplot. Nagtinginan kami sa isa’t isa.

Grabe ang ganda ng katawan niya. Makinis siya at bumagay sa kanya ang kaputian niya. At ang kanyang alaga ay unti unting tumitigas. Hindi siya kalakihan. Pinoy na pinoy ang dating. Nasa 5 pulgada lang ito.

“Ang ganda pala ng kawatan mo” Ang sabi niya sa akin.

“Ikaw din naman.” Ang balik ko ring sabi sa kanya.

Kasunod noon ay naghalikan kami at lumapit kami sa kama. Nahiga kami ng lumapit at pumatong siya sa akin. At sunod sunod pa rin ang halik. Bumaba siya sa aking leeg at dinilaan ito. Nakikiliti ako. At dumako naman siya sa aking dibdib at nilamas niya ang kabila at yung isa ang sinipsip niya. Hanggang bumaba siya sa aking pusod at kanyang nilawayan.

“Aahhh...ahhh..” Ang ungol ko.

Hindi ko alam pero bakit parang magaling ito taong ito. Ang isang katulad niya ay hindi mo mapagkakamalang binabae kasi lalaking lalaki tingnan. Pero imbes na magaksaya sa pagiisip ay tinuon ko ang aking pansin sa aking tinatamasang sarap.

Bumaba siya sa aking alaga at wala kaabog abog na sinubo iyon. Nagtagal siya sa pagpapaligaya sa akin. Sobrang sarap ng aking nararamdaman. Napapasabunot ako sa kanya. Hanggang ako naman ang gumawa sa kanya.

Inulit ko lang ang ginawa niya sa akin. Ng dumako na ako sa kanyang alaga ay sinubo ko iyon. Napapasabunot din siya sa ginagawa kong pagsubo. At hindi pa ako nakuntento ay sinubo ko rin ang itlog niya. At ng magsawa siya sa pagpapasubo ay hinatak ako papunta sa mukha niya at pumatong sa akin. Binuka niya ang aking paa. Nilagyan niya ng condom ang kanyang alaga. Ngayon ko lang alam iyon. Sapagkat wala naman ganoon ang lahat ng gumamit sa akin. Kahit si Kuya Emil.

“Papasukin kita Sir” Ang nakakatuksong sabi niya sa akin.

Unti unti niyang pinasok ang kanyang alaga. Hindi naman ako nahirapan kasi talaga naman maliit siya kumpara sa mga gumamit noon sa akin. Kahit matagal na iyon. Ay nakapasok pa rin ng buo ang kanya. Umulos siya ng umulos pabilis ng pabilis. Iba iba rin ang posisyon namin.

“Ahhh..ahhh.sarap mo sir. Nakakagigil ka. Ang guwapo mo pa.” Ang sabi niya sa akin. Hindi ako sumagot.

“Ayan na ako sirrrr!!” Ang sabi niya. At tinanggal niya ang condom at nagpalabas sa aking dibdib. Tiningnan ko siyang labasan. Grabe nakakalibog. At pagkatapos niya ay sinalsal niya ako hanggang sa ako ay labasan. Naghahalikan kami habang ginagawa niya sa akin. At nakatulog kami sa sobrang pagod.

“Ano ka ba Hon? Andito pa ako sa aking kliyente. Kailangan ko siya kasi mayaman ito.” Ang sabi ni Albert. Nakita niya akong nakatingin sa kanya at nagulat sa aking reaksiyong galit na galit.

“Out! Umalis ka!” Ang galit na galit kong sabi. Umalis siya. Pare pareho lang silang lahat. Manggagamit. Ang tanga ko talaga. Bakit hindi ko iyon naisip. Nabola ako ng taong iyon.

Umiiyak ako habang bumababa ako ng hotel. Pagkababa ko ng hotel hindi ko inaasahan ang pagsulpot niya.

______________________________________________

Spoiler alert: 

“Hanggang kailan ka magpapanggap? Hanggang kailan mo ako tataguan? Ang tagal ko ng hinintay kang makita. Tapos ganito pa ang pagtatagpo natin.” 

 "Hayaan mong alisin ko yang takot mo. Nangangako ako pagbigyan mo lang ako.”

Kahit Umiwas Pa – Jake Vargas Song Lyrics